Alonzo Mourning
Alonzo „Zo” Harding Mourning Jr. (urodzony 8 lutego 1970 roku w Chasapeake) to amerykański koszykarz, grający na pozycji środkowego. Jest mistrzem NBA z 2006 roku, dwukrotnie nagradzanym tytułem najlepszego obrońcy roku w lidze oraz siedmiokrotnym uczestnikiem meczu gwiazd. Ponadto, zdobył medale na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata.
W 1988 roku wziął udział w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American.
Mourning studiował na Georgetown University, gdzie reprezentował uczelnianą drużynę Georgetown Hoyas. W drafcie 1992 został wybrany przez Charlotte Hornets z numerem 2, tuż za Shaquillem O’Nealem. W swoim debiutanckim sezonie został wybrany do pierwszej piątki debiutantów oraz zajął drugie miejsce w głosowaniu na debiutanta roku NBA. Spędził trzy sezony w Charlotte, a w 1995 roku trafił do Miami Heat.
Podczas gry w Miami jego talent rozwinął się jeszcze bardziej – w 1999 roku znalazł się w pierwszej piątce ligi, a w następnym roku w drugiej piątce NBA, a także w pierwszej piątce obrońców. Zdobył również dwukrotnie tytuł obrońcy roku. W sezonie 1998/1999 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP rozgrywek zasadniczych.
W trakcie sezonu 2000/2001 musiał zakończyć karierę z powodu problemów zdrowotnych związanych z nerkami (ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków nerkowych, jedna z form kłębuszkowego zapalenia nerek), ale powrócił na Mecz Gwiazd. Choć podpisał kontrakt z New Jersey Nets, jego stan zdrowia się pogarszał, co zmusiło go do zawieszenia kariery. 19 grudnia 2003 roku przeszedł przeszczep nerki. Na stałe powrócił do gry w sezonie 2004/2005, ponownie w barwach Heat. Był entuzjastycznie witany przez fanów i miał istotny wkład w zdobycie pierwszego w historii klubu tytułu mistrza NBA, pełniąc rolę wartościowego zmiennika dla Shaquille’a O’Neala.
Dwukrotnie reprezentował USA na Mistrzostwach Świata – w 1994 roku zdobył złoty medal, a w 1990 roku brązowy. Występował również w Dream Teamie podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 roku, gdzie drużyna USA zdobyła złoty medal.
W 2002 roku zagrał w filmie Magiczne buty.
22 stycznia 2009 roku ogłosił zakończenie swojej kariery.
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował w Miami Heat jako wiceprezydent ds. programu zawodników, gdzie zdobył tytuły mistrzowskie w 2012 i 2013 roku.
Osiągnięcia
O ile nie zaznaczono inaczej, osiągnięcia są następujące:
NCAA
- Mistrz turnieju Big East (1989)
- 2-krotny finalista turnieju Big East (1991, 1992)
- MVP turnieju Big East (1992)
- Zawodnik Roku Konferencji Big East (1992)
- Obrońca Roku:
- NCAA według NABC (1992)
- konferencji Big East (1989-90, 1992)
- Zaliczony do:
- I składu:
- All-American (1992)
- Big East (1990, 1992)
- II składu:
- All-American (1990)
- Big East (1989)
- III składu Big East (1991)
- Lider NCAA w blokach (1989)
NBA
- Mistrz NBA (2006)
- 7-krotnie powoływany do meczu gwiazd NBA (1994–97, 2000–02). Z powodu kontuzji nie wystąpił w 1994, 1997 oraz 2001 roku.
- 2-krotny Obrońca Roku NBA (1999–2000)
- Zdobywca nagrody J. Walter Kennedy Citizenship Award (2005)
- Wybrany do:
- I składu:
- NBA (1999)
- defensywnego NBA (1999–2000)
- debiutantów NBA (1993)
- II składu NBA (2000)
- Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 2014)
- Lider:
- sezonu regularnego w blokach (1999, 2000)
- play-off w:
- średniej bloków (1995, 1997, 2000)
- skuteczności rzutów z gry (2005, 2006)
- Zawodnik miesiąca NBA (grudzień 1999)
- 2-krotny debiutant miesiąca NBA (marzec-kwiecień 1993)
- Klub Miami Heat zastrzegł numer 33, który nosił
Reprezentacja
- Mistrz:
- olimpijski (2000)
- świata (1994)
- Wicemistrz igrzysk dobrej woli (1990)
- Brązowy medalista mistrzostw świata (1990)
- 2-krotny Atleta Roku – USA Basketball Male Athlete of the Year (1990, 2000)
- Lider igrzysk olimpijskich w blokach (2000)
Inne
- Zaliczony do Galerii Sław Koszykówki FIBA (2019)