Allar Levandi (urodzony 28 grudnia 1965 w Tallinnie) to estoński kombinator norweski, który również reprezentował ZSRR. Jest brązowym medalistą olimpijskim, brązowym medalistą mistrzostw świata oraz dwukrotnym medalistą mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Allar Levandi zadebiutował na międzynarodowej arenie w lutym 1984 roku, biorąc udział w mistrzostwach świata juniorów w Trondheim, gdzie wraz z drużyną zdobył brązowy medal w sztafecie. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Täsch, reprezentacja ZSRR, w której był Levandi, wywalczyła złoto. 2 marca 1985 roku zadebiutował w Pucharze Świata w Lahti, zajmując osiemnaste miejsce w zawodach metodą Gundersena. Był to jego jedyny występ w sezonie 1984/1985, a brak zdobytych punktów (w sezonach 1983/1984-1992/1993 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) sprawił, że nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Pierwsze punkty w Pucharze Świata zdobył 21 grudnia 1985 roku w Tarvisio, kończąc na 13. miejscu w Gundersenie. W sezonie 1985/1986 wystartował jeszcze pięciokrotnie, osiągając najlepszy wynik 18 stycznia 1986 roku w Murau, gdzie zajął piątą lokatę. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 13. miejsce.
Sezon 1986/1987 okazał się przełomowy w jego karierze. Już w pierwszych zawodach, 13 grudnia 1986 roku w Canmore, zdobył swoje pierwsze podium, kończąc na trzeciej pozycji. W pozostałych zawodach sezonu czterokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, ponownie stając na podium 30 grudnia 1986 roku w Oberwiesenthal. W klasyfikacji generalnej zajął szóstą pozycję. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku, wspólnie z Siergiejem Czerwiakowem i Andriejem Dundukowem, zdobył brązowy medal w rywalizacji sztafet. Po skokach zajmowali czwarte miejsce, ale w biegu udało im się wyprzedzić reprezentantów NRD i zdobyć brąz. Indywidualnie Levandi przesunął się z 21. na czwartą pozycję, uzyskując drugi czas biegu, ale walkę o brązowy medal przegrał z Hermannem Weinbuchem z RFN.
W sezonie 1987/1988 Levandi wystartował tylko dwa razy w zawodach Pucharu Świata, zdobywając punkty tylko 25 marca 1988 roku w Rovaniemi, gdzie zajął 11. miejsce. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 21. pozycji. Mimo to w lutym 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, osiągając jeden z największych sukcesów swojej kariery. W konkursie skoków w zawodach indywidualnych zajął czwarte miejsce, tracąc nieco ponad minutę do prowadzącego Austriaka Klausa Sulzenbachera. W biegu udało mu się wyprzedzić Huberta Schwarza z RFN, co pozwoliło mu zdobyć brązowy medal. Sztafeta ZSRR nie ukończyła rywalizacji.
W sezonie 1988/1989 Levandi punktował w każdym występie, czterokrotnie plasując się w pierwszej dziesiątce, ale na podium stanął tylko raz – 11 marca 1989 roku w Falun, gdzie był trzeci. Sezon zakończył na siódmej pozycji. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku Levandi nie zdobył medalu. W rywalizacji drużynowej po skokach zajmowali drugie miejsce, jednak w biegu zostali wyprzedzeni przez Norwegów, Szwajcarów i reprezentację NRD, ostatecznie kończąc na czwartym miejscu, tracąc do podium 23 sekundy. W zawodach indywidualnych Levandi zajął 20. miejsce, ale po dobrym biegu zakończył rywalizację na ósmej pozycji.
Najlepsze wyniki Estończyka miały miejsce w sezonie 1989/1990. We wszystkich startach kończył w pierwszej szóstce, a na podium stawał siedem razy. Był drugi 16 grudnia w Sankt Moritz i 6 stycznia w Reit im Winkl, trzeci 14 stycznia w Saalfelden am Steinernen Meer i 10 lutego w Leningradzie, ponownie drugi 17 lutego w Štrbskim Plesie oraz 2 marca w Lahti, a także trzeci 9 marca 1990 roku w Örnsköldsvik. W klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce za Klausem Sulzenbacherem, a przed Norwegiem Knutem Tore Apelandem. W kolejnym sezonie wyniki były gorsze; mimo sześciu miejsc w czołowej dziesiątce ani razu nie stanął na podium, kończąc sezon na piątej pozycji. Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 roku nie przyniosły mu medalu. W konkursie indywidualnym przesunął się z siódmego miejsca po skokach na czwarte na mecie. Na mecie dotarł równocześnie z Sulzenbacherem i Klausem Ofnerem, przegrywając walkę o medale. Sulzenbacher zdobył srebro, wyprzedzając Levandiego o 0,6 sekundy, a Ofner zdobył brąz, wyprzedzając Estończyka o 0,4 sekundy. W sztafecie ZSRR zajął ósmą pozycję.
Najważniejszym wydarzeniem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville w lutym 1992 roku. Levandi, reprezentując Estonię, zajął szóste miejsce w konkursie indywidualnym, mimo że po skokach był na czternastej pozycji. Estońska sztafeta uplasowała się na dziewiątej pozycji, wyprzedzając m.in. reprezentację Wspólnoty Niepodległych Państw. W rywalizacji pucharowej jego najlepszymi wynikami były dwa czwarte miejsca. W pozostałych startach znajdował się poza pierwszą dziesiątką, a w klasyfikacji generalnej zajął 13. miejsce. Ostatni raz na podium stanął 12 grudnia 1992 roku w Courchevel, gdzie był drugi. Jeszcze czterokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, kończąc sezon 1992/1993 na piątej pozycji. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku zakończył indywidualnie na 25. miejscu, a w sztafecie był dziewiąty.
W lutym 1994 roku uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie wspólnie z drużyną zajął czwarte miejsce w sztafecie. Po skokach zajmowali tę samą pozycję, jednak strata ponad dwóch minut do trzecich Szwajcarów okazała się zbyt duża, by nawiązać walkę o podium. W zawodach indywidualnych Levandi zakończył rywalizację na dwunastej pozycji. W zawodach Pucharu Świata czterokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, ale nie stanął na podium. Najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w Sankt Moritz. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiąte miejsce. Swoje ostatnie oficjalne zawody odbył 19 marca 1994 roku w Thunder Bay, gdzie był dwudziesty w Gundersenie. W 1994 roku zakończył swoją karierę.
Po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął pracę jako trener. W sezonie 2001/2002 pełnił funkcję trenera estońskiej reprezentacji narodowej w kombinacji norweskiej, szkoląc m.in. Jensa Salumäe i Tambeta Pikkora. Jego żoną jest była łyżwiarka figurowa Anna Kondraszowa.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
1985/1986 – 13.
1986/1987 – 6.
1987/1988 – 21.
1988/1989 – 7.
1989/1990 – 2.
1990/1991 – 5.
1991/1992 – 13.
1992/1993 – 5.
1993/1994 – 10.
Miejsca na podium chronologicznie
Odznaczenia
Order Estońskiego Czerwonego Krzyża III Klasy – 2001
Linki zewnętrzne
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-31)]. (ang.).
Przypisy
