Alfons Pilorz (urodzony 2 czerwca 1928 w Pruchnej, zmarł 24 lipca 2017 w Lublinie) był polskim romanistą oraz profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Życiorys
Pilorz uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. A. Osuchowskiego w Cieszynie, gdzie zdobył małą maturę w 1948 roku, a maturę w 1950. W 1944 roku, podczas jazdy na praktyki do sklepu w Cieszynie, miał poważny wypadek, w wyniku którego obie nogi zostały zmiażdżone przez pociąg. W 1950 roku jego rodzina przeniosła się do Lublina, gdzie rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uzyskał tytuł magistra w 1955 roku, pisząc pracę na temat Anatole’a France’a pod kierunkiem prof. Kaliksta Morawskiego. W tym samym roku związał się z KUL, pracując w Sekcji Filologii Romańskiej. W wyniku szykan ze strony władz komunistycznych, sekcja została zawieszona, co skutkowało utratą pracy, jednak Pilorz pozostał w Lublinie, gdzie zatrudnił się w Katedrze Językoznawstwa Instytutu Filologii Polskiej UMCS. Po odwilży wrócił do KUL, gdzie najpierw pracował jako lektor języka francuskiego w Studium Języków Obcych, a od 1972 roku dołączył do zespołu Sekcji Filologii Romańskiej. W latach 1972–1973 korzystał ze stypendium doktoranckiego w Leuven, w Belgii. W 1984 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Jagiellońskim, której tematem była Rôle et structure de la proposition relative dans la prose d’Antoine de la Sale, pod kierunkiem prof. Urszuli Dąmbskiej-Prokop. Habilitacja, która miała miejsce w 1999 roku, była również poprzedzona stypendium naukowym za granicą. Pilorz spędził czas od listopada 1985 do czerwca 1986 w Genewie. Habilitował się na podstawie swojego dorobku naukowego, szczególnie monografii Évolution sémantique des emprunts français en polonais. W tym samym roku uzyskał tytuł profesora KUL. W latach 2001-2003 pełnił rolę kierownika Katedry Języków Romańskich, a w 2002 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu Filologii Romańskiej.
Pilorz został pochowany na cmentarzu przy Drodze Męczenników Majdanka 29 lipca 2017 roku. Po jego śmierci na KUL zorganizowano wystawę pośmiertną prezentującą jego dorobek naukowy.
Zainteresowania
W swoich badaniach Pilorz koncentrował się na zagadnieniach historycznych, kontrastywnych i typologicznych, obejmujących tematykę geografi językowej, dialektologii leksykalnej, zapożyczeń między językami oraz ewolucji języka francuskiego.
Był również aktywnym członkiem NSZZ Solidarność.
Życie prywatne
Alfons Pilorz był mężem Barbary Pilorz, nauczycielki języka francuskiego (urodzonej 12 maja 1931 w Mogielnicy, zmarłej 31 lipca 2007 w Lublinie). Para miała trzech synów.
Wybrane publikacje
Książki
- Role et structure de la proposition relative dans la prose d’Antoine de la Sale (1976);
- Evolution sémantique des emprunts français en polonais (1998).
Artykuły i rozdziały
- Notion de niveau de langue et analyse du style, Actas del XI Congreso internacional de Lingüística y Filología Románicas, C.S.I.C. Madrid (1968), s. 355-364;
- Importance de recherches détaillées sur la syntaxe d’un écrivain, Biuletyn Lub TN, sec. A, 9 (1971), s. 43-47;
- Zapożyczenia romańskie w gwarze Śląska Cieszyńskiego, Rocznik Cieszyński 4-5 (1983), s. 183-196;
- Quelques éclats lexicaux français et italiens en silésien, Studia Romanica Posnaniesia 13 (1988), s. 121-127;
- La proposition relative minimale chez Antoine de la Sale RHum31 z. 5 (1983), s. 183-196;
- Homonymie : phénomène intra- et interlinguistique RHum 49 z. 5 (2001), s. 159-193;
- Gallicismes polonais venus par l’intermédiaire de l’allemand, RHum, 50 z.5 (2002), s. 103-118.
