Aleksander Potkański
Aleksander Potkański, herbu Brochwicz, zmarł 28 listopada 1821 roku w Laziskach. Był marszałkiem województwa sandomierskiego podczas konfederacji targowickiej w 1792 roku oraz starostą radomskim od 1772 roku.
Potkański był najmłodszym synem Józefa Potkańskiego, kasztelana radomskiego, a także bratankiem Antoniego. 13 maja 1772 roku Michał Świdziński przekazał mu, za zgodą króla, starostwo grodowe radomskie. Uroczysty wjazd na urząd miał miejsce 23 listopada, a Potkański pełnił tę funkcję aż do końca istnienia Rzeczypospolitej. W 1778 roku był posłem na sejm z województwa sandomierskiego, gdzie został wyznaczony do kontrolowania rachunków Komisji Skarbu Litewskiego. W 1783 roku odznaczono go Orderem Świętego Stanisława. Ponadto, w 1789 roku był komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu radomskiego, zajmującym się szacowaniem intrat dóbr ziemskich. Potkański uczestniczył również w sejmie grodzieńskim w 1793 roku. Pod koniec listopada został powołany na członka komisji demarkacyjnej, odpowiedzialnej za wytyczenie nowej granicy z Prusami po drugim rozbiorze. W wyniku wybuchu insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku, obawiając się represji, schronił się w Galicji, w miejscowości Bobowa. Po trzecim rozbiorze jego majątek znalazł się w zaborze austriackim. Właściciel Chlewisk, rozległych dóbr w powiecie radomskim, rozwijał tam przemysł metalurgiczny, opierając go na sześciu kopalniach rudy oraz dwóch dużych piecach: w Aleksandrowie i Stefankowie. W 1804 roku udowodnił swoje szlachectwo w Galicji Zachodniej.
Prywatnie Potkański był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Anna Szydłowska, z którą miał trzech synów i siedem córek. Drugą żoną była Marianna Potocka, córka Józefa, kasztelana lwowskiego.
Przypisy
Bibliografia
- Biografia w iPSB
- Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 206.
- Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiej. R. XII. Poznań, 1890, s. 147.
