Albert Memmi
Albert Memmi (urodzony 15 grudnia 1920 roku w Tunisie, zmarł 22 maja 2020 roku w Paryżu) był francuskim pisarzem oraz eseistą.
Jego ojciec, Fraj Memmi, był rymarzem o tunezyjsko-włoskim pochodzeniu, a matka, Maira Sarfati, była Tunezyjką. Pierwszym językiem Memmiego był arabski, jednak edukację zdobył w języku francuskim, uczęszczając do szkół w kolonizowanej Tunezji oraz Algierii. Po zakończeniu szkoły średniej, Memmi rozpoczął studia z zakresu filozofii na paryskiej Sorbonie.
Memmi aktywnie wspierał tunezyjski ruch wyzwoleńczy, który dążył do zakończenia kolonialnej dominacji Francji. Niemniej jednak, po uzyskaniu przez Tunezję niepodległości, nie potrafił odnaleźć się w nowo powstałym państwie, gdzie rola islamu znacznie wzrosła. Postanowił pozostać w Francji, gdzie pracował jako wykładowca na renomowanych uczelniach, takich jak École pratique des hautes études, Hautes études commerciales oraz Uniwersytet w Nanterre.
W swojej literackiej twórczości Memmi często badał kwestie związane z tożsamością, kolonializmem oraz postkolonializmem. Jego najsłynniejsza powieść, „Słup soli” („La statue de sel”), ma charakter autobiograficzny i ukazuje trudności dorastania jako Żyd w arabsko-muzułmańskim świecie. Przedmowę do tego dzieła napisał znany francuski pisarz Albert Camus, co jeszcze bardziej podkreśliło znaczenie książki w literaturze francuskojęzycznej.
Memmi zmarł 22 maja 2020 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek intelektualny, który wciąż wpływa na dyskusje dotyczące tożsamości oraz relacji międzykulturowych.
Dzieła
- La statue de sel, roman, Corréa, 1953;
- Agar, Corréa, 1955;
- Portrait du colonisé, précédé du portrait du colonisateur, essai, Corréa, 1957;
- Portrait d’un juif, Gallimard, 1962;
- Anthologie des écrivains maghrébins d’expression française, Présence africaine, Paris, 1964;
- La libération du juif, PB Payot 1966;
- L’homme dominé, Gallimard, 1968;
- Le scorpion ou la confession imaginaire, roman, Gallimard, 1969;
- Juifs et Arabes, Gallimard, 1974;
- Le désert, ou la vie et les aventures de Jubaïr Ouali El-Mammi, roman, Gallimard, 1977;
- La dépendance, esquisse pour un portrait du dépendant, Gallimard, 1979;
- Le Mirliton du ciel, poésies, Lahabé, Paris, 1985;
- Le Pharaon, roman, Julliard, 1988;
- L’exercice du bonheur, Arléa, 1994;
- Le Juif et l’Autre, essai, Christian de Bartillat, Paris, 1996;
- Le nomade immobile, essai, Arléa, 2000;
- Dictionnaire critique à l’usage des incrédules, Félin, 2002;
- Portrait du décolonisé arabo-musulman et de quelques autres, Gallimard, 2004.
- Le racisme, Folio.
Loading ...