Albatrosy i ich rodzina
Albatrosy, należące do rodziny albatrosowatych (Diomedeidae), to duże ptaki morskie klasyfikowane w rzędzie rurkonosych (Procellariiformes). Wyróżniają się jednymi z największych skrzydeł wśród latających ptaków – albatros wędrowny (Diomedea exulans) ma największą rozpiętość skrzydeł, wynoszącą od 251 do 350 cm (rekordowy osobnik osiągnął 370 cm). Kondor wielki (Vultur gryphus) osiąga nieco mniejszą przeciętną rozpiętość skrzydeł, wynoszącą od 260 do 320 cm. Albatrosy charakteryzują się także dużą długowiecznością, a w ciągu swojego życia mogą przebyć nawet 8 milionów kilometrów.
Ptaki te występują głównie nad Oceanem Południowym, a także w południowej części oceanów: Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego, a także nad północną częścią Oceanu Spokojnego. Skamieniałości sugerują, że w przeszłości zamieszkiwały również takie miejsca jak Bermudy.
Większość gatunków albatrosów jest obecnie zagrożona wyginięciem. Jedynym gatunkiem, którym Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) przyznała status najmniejszej troski (LC – Least Concern), jest albatros czarnobrewy.
Systematyka
Systematyka w obrębie rodziny albatrosowatych jest złożona. Sytuację komplikuje trudny dostęp do miejsc ich występowania, co ogranicza możliwości badań. Różni autorzy wymieniają od 13 do 24 gatunków albatrosów; na przykład Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 21 gatunków, IUCN – 22, a polscy autorzy w Kompletnej liście ptaków świata – 16.
Trzy taksony: albatros białolicy (Diomedea amsterdamensis), albatros różowodzioby (Diomedea antipodensis) oraz albatros atlantycki (Diomedea dabbenena), które wcześniej uznawano za podgatunki albatrosa wędrownego, zyskały status odrębnych gatunków. Dwa inne taksony: albatros siwogłowy (Thalassarche eremita) oraz albatros szarogrzbiety (Thalassarche salvini), również podniesiono do rangi gatunków, wcześniej klasyfikowanych jako podgatunki albatrosa szarodziobego (Thalassarche cauta). Status gatunku zyskał także albatros białoszyi (Thalassarche carteri), wcześniej uznawany za podgatunek albatrosa żółtodziobego (Thalassarche chlororhynchos).
Albatros żółtooki (Thalassarche impavida), który był klasyfikowany jako podgatunek albatrosa czarnobrewego (Thalassarche melanophris), również został uznany za odrębny gatunek, chociaż niektórzy autorzy jeszcze tej zmiany nie zaakceptowali.
Albatros królewski został podzielony na dwa gatunki: albatros królewski (Diomedea epomophora) oraz albatros ciemnoskrzydły (Diomedea sanfordi), jednak niektórzy autorzy nadal traktują je jako podgatunki jednego gatunku.
Rodzina albatrosowatych obejmuje następujące rodzaje:
- Phoebastria Reichenbach, 1853
- Diomedea Linnaeus, 1758
- Phoebetria Reichenbach, 1853
- Thalassarche Reichenbach, 1853
Charakterystyka
Albatrosy mają krępe ciało o długości od 71 do 135 cm oraz masywny, haczykowato zakończony dziób. Zazwyczaj ich upierzenie jest białe z dodatkiem czarnego lub brązowego koloru (jedynie ptaki z rodzaju Phoebetria są ciemno ubarwione).
Dzięki długim i wąskim skrzydłom, albatrosy są znakomitymi szybownikami. W odpowiednich warunkach wietrznych potrafią unosić się w powietrzu przez długie godziny. W okresach bezwietrznych spędzają czas na powierzchni wody, gdzie są również znakomitymi pływakami. Ich dieta opiera się głównie na kałamarnicach, chociaż czasem żerują na odpadkach wyrzucanych przez statki. Większość życia spędzają na morzu, a na lądzie pojawiają się jedynie w czasie lęgu.
Rozród
Toki albatrosów odbywają się w parach lub w większych grupach, polegają na rozkładaniu skrzydeł oraz krzyżowaniu dziobów. Podczas tego procesu ptaki wydają głośne dźwięki. Po kopulacji samica składa na gołej ziemi (lub w niewielkim zagłębieniu) jedno duże, białe jajo. Młode po wykluciu rozwijają się powoli, szczególnie w przypadku większych gatunków. Uczą się latać dopiero po 4–10 miesiącach. Pierwsze 5–10 lat życia spędzają głównie na morzu, przechodząc przez kilka pierzeni. Dopiero po tym czasie przystępują do rozrodu.
Loading ...