Aerosvit

CJSC Kompania lotnicza Aerosvit

CJSC Kompania lotnicza Aerosvit, znana również jako Aerosvit-Ukrainian Airlines (ukr. АероСвіт-Українські авіалінії), były ukraińskie linie lotnicze, które rozpoczęły działalność 25 marca 1994 roku w Kijowie. Ich biuro i główna baza operacyjna znajdowały się na lotnisku Kijów-Boryspol.

Linia złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości 3 stycznia 2013 roku.

Aerosvit oferował najszerszą gamę połączeń lotniczych z Ukrainy, w tym liczne rejsy do Europy, a także do takich miejsc jak Pekin, Bangkok, Delhi, Kolombo, Toronto i Nowy Jork. Linia była także pełnoprawnym członkiem IATA.

Historia

Aerosvit powstał 25 marca 1994 roku, a pierwsze połączenie na trasie Kijów – Moskwa zrealizowano miesiąc później przy użyciu Boeinga 737-200. Kolejne połączenia z Kijowa uruchomiono do:

Tel Awiwu
Odessy
Salonik
Aten
Larnaki

Te połączenia były obsługiwane we współpracy z Air Ukraine. W 1995 roku linie otworzyły nowe kierunki do:

Ałmaty
Aszchabadu
Rygi

W 1996 roku Aerosvit kontynuował rozwój, dodając nowe połączenia z Kijowa do:

Jekaterynburga
Charkowa
Lwowa
Symferopolu

W tym samym roku linie przystąpiły do IATA. W 1997 roku flota wzbogaciła się o kolejny Boeing 737-200. W 1998 roku zwiększono liczbę połączeń obsługiwanych z Kijowa. W 1999 roku do floty dołączył trzeci Boeing 737-200, a linia uruchomiła nowe loty do Budapesztu, Sofii i Stambułu. W tym czasie nastąpiła także zmiana loga oraz nazwy na Aerosvit. W 2000 roku flota wzbogaciła się o dwa egzemplarze Boeingów 737-300, co pozwoliło na dalsze zwiększenie liczby połączeń z Kijowa, w tym do Warszawy i Pragi. W 2002 roku flota Aerosvit wzrosła o trzy Boeingi 737 w wersji 500 oraz pierwszy samolot dalekiego zasięgu Boeing 767-300ER, który obsługiwał połączenie Kijów – Bangkok.

W 2003 roku nastąpiło dalsze rozszerzenie siatki połączeń, w tym do Nowego Jorku, Toronto oraz Delhii. W 2004 roku zwiększono liczbę rejsów tygodniowo do Bangkok, a do floty dołączył kolejny Boeing 737-300. Uruchomiono nowe połączenia do Pekinu, Petersburga, Baku, Kairu i Kiszyniowa, a Aerosvit został oficjalnym przewoźnikiem ukraińskiej kadry na Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach.

W 2005 roku Aerosvit zawarł umowę code-share z Azerbaijan Airlines na trasie z Kijowa do Baku oraz uruchomił loty do Hamburga.

W 2006 roku otwarto bezpośrednie połączenie z Doniecka do Tel Awiwu oraz podpisano umowę code-share z FlyLAL na trasie Kijów – Wilno. W tym roku linie obsłużyły swojego 6-milionowego pasażera.

W 2007 roku Aerosvit, we współpracy z DonbassAero, wszedł w sojusz strategiczny, a flota wzbogaciła się o trzeci Boeing 767-300ER oraz dwa Boeing 737-300. Rozpoczęto loty code-share z Kijowa do Mińska we współpracy z liniami Belavia. W tym samym roku rozpoczęto sprzedaż biletów przez stronę internetową oraz złożono zamówienie na 12 samolotów typu Boeing 737-800, które miały być dostarczone w 2012 roku.

W 2008 roku otwarto kolejne połączenia, w tym z Kijowa do Tbilisi, a Aerosvit stał się oficjalnym sponsorem i przewoźnikiem reprezentacji Ukrainy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku w Pekinie. W związku z tym niektóre samoloty, w tym wszystkie Boeingi 767, miały namalowane specjalne logo. Podobne plany dotyczyły Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2010 roku w Vancouver, które ostatecznie porzucono.

W 2009 roku do floty dołączył pierwszy nowy samolot ukraiński typu An-148, który miał obsługiwać regularne połączenia. Uruchomiono także nowe połączenie z Kijowa do Astany.

W 2010 roku Aerosvit uruchomił wiele nowych połączeń do miast europejskich, a zarząd złożył zamówienie na 4 samoloty Boeing 737-900ER. Do sojuszu strategicznego dołączyła ukraińska linia Dniproavia oraz Wind Rose Aviation. Flotę wzbogacono o używane Boeingi 767-300ER.

Zadłużenie finansowe

3 stycznia 2013 roku linia złożyła wniosek o upadłość w sądzie w Kijowie. Zadłużenie przewoźnika szacowano na około 1,6 miliarda zł. Rozprawa dotycząca upadłości Aerosvitu miała rozpocząć się 23 stycznia 2013 roku.

7 stycznia 2013 roku samolot Boeing 737 linii Aerosvit został zatrzymany na Lotnisku Chopina w Warszawie z powodu nieopłaconych należności nawigacyjnych dla Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej.

Obsługa

W samolotach Aerosvit, na wszystkich lotach międzynarodowych, istniał podział na dwie klasy: Business i Economy.

Pasażerowie klasy Business mieli (w większości przypadków) możliwość wyboru z menu, które oferowało trzy lub cztery warianty każdego rodzaju posiłku: przystawki, dania główne, desery oraz napoje. W klasie Economy dostępne były dwa rodzaje posiłków. Linie lotnicze, w przeciwieństwie do wielu innych, oferowały posiłki w cenie biletu, bez dodatkowych opłat. Na długich lotach dania serwowano dwa razy, z przekąską między nimi. W klasie Business na długich lotach dostępne było także osobiste menu audio/wideo.

Na wszystkich lotach międzynarodowych w samolotach Aerosvit prowadzono sprzedaż wolnocłową.

Połączenia

Ameryka Północna

Kanada

Toronto (Port lotniczy Toronto-Lester B. Pearson)

Stany Zjednoczone

Nowy Jork (Port lotniczy Nowy Jork-JFK)

Azja

Armenia

Erywań (Port lotniczy Erywań)

Azerbejdżan

Baku (Port lotniczy Baku)

Cypr

Larnaka (Port lotniczy Larnaka)

Chiny

Hongkong (Port lotniczy Hongkong)
Pekin (Port lotniczy Pekin)

Gruzja

Tbilisi (Port lotniczy Tbilisi)
Batumi (Port lotniczy Batumi)

Indie

Delhi (Port lotniczy Indira Gandhi)

Izrael

Tel Awiw (Port lotniczy Ben Guriona)

Kazachstan

Aktau (Port lotniczy Aktau)
Astana (Port lotniczy Nur-Sułtan)
Ałmaty (Port lotniczy Ałmaty)
Kustanaj (Port lotniczy Kustanaj)

Kirgistan

Biszkek (Port lotniczy Biszkek)

Sri Lanka

Kolombo (Port lotniczy Kolombo)

Tajlandia

Bangkok (Port lotniczy Bangkok-Suvarnabhumi)

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Dubaj (Port lotniczy Dubaj)

Uzbekistan

Samarkanda (Port lotniczy Samarkanda)
Taszkent (Port lotniczy Taszkent)

Wietnam

Ho Chi Minh (Port lotniczy Tân Sơn Nhất) (od 06.01.2012)

Europa

Białoruś

Mińsk (Port lotniczy Mińsk)

Bułgaria

Sofia (Port lotniczy Sofia)

Czechy

Praga (Port lotniczy Praga-Ruzyně)

Dania

Kopenhaga (Port lotniczy Kopenhaga-Kastrup)

Grecja

Ateny (Port lotniczy Ateny)
Saloniki (Port lotniczy Saloniki-Makedonia)

Litwa

Wilno (Port lotniczy Wilno)

Mołdawia

Kiszyniów (Port lotniczy Kiszyniów)

Niemcy

Berlin (Port lotniczy Berlin-Tegel)
Hamburg (Port lotniczy Hamburg)

Polska

Warszawa (Port lotniczy Warszawa-Okęcie)
Kraków (Port lotniczy Kraków-Balice) (zawieszone na zimę)

Rosja

Królewiec (Port lotniczy Kaliningrad)
Krasnodar (Port lotniczy Krasnodar)
Moskwa
(Port lotniczy Moskwa-Szeremietiewo)
(Port lotniczy Moskwa-Wnukowo)
Niżniewartowsk (Port lotniczy Niżniewartowsk)
Nowosybirsk (Port lotniczy Nowosybirsk-Tołmaczowo)
Petersburg (Port lotniczy Petersburg-Pułkowo)
Ufa (Port lotniczy Ufa)

Rumunia

Bukareszt (Port lotniczy Bukareszt-Otopeni)

Szwecja

Sztokholm (Port lotniczy Sztokholm-Arlanda)

Ukraina

Dniepr (Port lotniczy Dniepr)
Donieck (Port lotniczy Donieck)
Charków (Port lotniczy Charków)
Iwano-Frankiwsk (Port lotniczy Iwano-Frankiwsk)
Kijów (Port lotniczy Kijów-Boryspol) Hub
Lwów (Port lotniczy Lwów)
Odessa (Port lotniczy Odessa)

Węgry

Budapeszt (Port lotniczy Budapeszt)

Wielka Brytania

Londyn (Port lotniczy Londyn-Gatwick)

Włochy

Neapol (Port lotniczy Neapol)

Umowy Codeshare

Linie lotnicze Aerosvit oferowały również loty w formule codeshare z innymi przewoźnikami.

Flota

Na dzień 10 lipca 2011 roku flota Aerosvit składała się z następujących samolotów:

Katastrofy lotnicze i wypadki

W grudniu 1997 roku lot AEW 241 linii Aerosvit, obsługujący Jak-42, rozbił się w pobliżu Salonik, w wyniku czego zginęli wszyscy 70 osób na pokładzie – 62 pasażerów i 8 członków załogi.