Aeromarine AMC
Aeromarine AMC to amerykańska łódź latająca, która została zaprojektowana i zbudowana przez Aeromarine Plane and Motor Company w 1923 roku. Wytworzono jedynie jeden egzemplarz tego modelu. Była to pierwsza amerykańska łódź latająca z metalowym kadłubem.
Historia
AMC (Aeromarine Metal Commercial) został stworzony jako kontynuacja modelu Aeromarine 75/80/85. Drewniane kadłuby wcześniejszych samolotów miały tendencję do nasiąkania wodą, co zwiększało ich ciężar oraz obniżało osiągi. W celu poprawy tych parametrów zdecydowano się na projektowanie statku powietrznego z metalowym kadłubem.
Po dwóch latach testowania różnych stopów aluminium, ostatecznie wybrano materiał od Aluminium Company of America, znany jako 17-S (miedź: 3,5 – 5,5%, mangan: 0,5 – 0,8%, magnez: 0,5 – 0,75%, żelazo: 0,67%, krzem: 0,33%). Grubość aluminiowego pokrycia kadłuba wynosiła od 1/16 do 3/64 cala (1,59 – 1,20 mm), a konstrukcja kadłuba miała charakter półskorupowy. Metalowy kadłub był około 100 funtów (około 45 kg) lżejszy od drewnianego, a także mógł pomieścić siedmiu pasażerów, w przeciwieństwie do czterech miejsc w wersji drewnianej.
Skrzydła samolotu miały tradycyjną konstrukcję drewnianą, pokrytą płótnem. Były to dwupłatowe skrzydła usztywnione rozpórkami, a lotki zamontowano tylko na górnym płacie.
Do napędu wybrano silnik Liberty L-12 o mocy 400 KM w układzie pchającym.
Samolot był w stanie zabrać siedmiu pasażerów (z zapasem paliwa na cztery godziny lotu) lub pięciu pasażerów z zapasem paliwa na siedem godzin lotu.
Oblot samolotu miał miejsce w czerwcu 1923 roku, a wkrótce potem rozpoczął regularne loty między Nowym Jorkiem a San Juan w ramach linii Aeromarine Airways, nosząc imię Morro Castle II.
W Aeromarine pokładano nadzieje na masową produkcję tych samolotów, jednak po katastrofie samolotu Columbus 13 stycznia 1923 roku, zarówno Aeromarine Plane and Motor Company, jak i linie Aeromarine Airways zakończyły swoją działalność pod koniec 1923 roku, a poza pierwszym egzemplarzem nie zbudowano więcej takich statków powietrznych.
Po zamknięciu linii Aeromarine, samolot został sprzedany kanadyjskiej firmie Fairchild Air Transport. Zarejestrowano go w Kanadzie 25 maja 1926 roku, otrzymując numer rejestracyjny G-CAFD. Wykorzystywano go m.in. do robienia zdjęć lotniczych. Samolot został ostatecznie złomowany 28 lutego 1930 roku.
Mimo że samolot nie odniósł komercyjnego sukcesu, jego metalowy kadłub (pierwszy tego rodzaju w Stanach Zjednoczonych) ustanowił nowy standard dla nowoczesnych łodzi latających.
Przypisy
Bibliografia
- E. R. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft, An Illustrated History. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0-7864-3974-4. Brak numerów stron w książce
- S. Bernard Shaw: Photographing Canada from Flying Canoes. General Store Publishing House, 2001. ISBN 978-1-894263-42-9. Brak numerów stron w książce