Albiert Robiertowicz Stromin-Strojew
(ros. Альберт Робертович Стромин-Строев, właściwie Albrecht Heller, ur. 1902 w Lipsku, zm. 22 lutego 1939) – Niemiec, działacz radzieckich służb bezpieczeństwa, major, kierownik Zarządu NKWD obwodu saratowskiego w latach 1937-1938.
Życiorys
W 1913 roku jego ojciec, wraz z rodziną, opuścił Niemcy i osiedlił się w guberni kurlandzkiej. Po wybuchu I wojny światowej został wysłany do Omska pod nadzór policji, a w 1917 roku rodzina przeniosła się do Jekaterynosławia. Tam Albrecht Heller wstąpił do KP(b)U, a jego ojciec zginął w 1919 roku. Albrecht uczył się zawodu typografa i do 1918 roku ukończył 5 klas szkoły prywatnej. Od stycznia 1919 roku służył w Armii Czerwonej, a od grudnia 1919 do marca 1920 pracował w gubernialnym komitecie KP(b)U (był członkiem RKP(b) od marca 1920 do marca 1922, a później od czerwca 1926 członkiem WKP(b)).
Od marca 1920 do marca 1924 roku był zatrudniony w gubernialnej Czece/GPU w Jekaterynosławiu i Aleksandrowsku. Następnie od marca do maja 1924 roku pracował jako kontroler w II oddziale specjalnym Działu Tajno-Operacyjnego Pełnomocnego Przedstawicielstwa GPU w Leningradzkim Okręgu Wojskowym. Od maja 1924 do kwietnia 1925 roku służył w wojskach pogranicznych OGPU. Później, od kwietnia 1925 do kwietnia 1935 roku, pracował w wydziale tajno-politycznym Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego oraz Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (UGB) NKWD w Leningradzie oraz obwodzie leningradzkim.
Od 23 czerwca 1935 do 22 września 1936 roku pełnił funkcję szefa Oddziału VI Wydziału Tajno-Politycznego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. 8 grudnia 1935 roku został awansowany na kapitana bezpieczeństwa państwowego, a od września 1936 do kwietnia 1937 roku był asystentem szefa Zarządu NKWD obwodu swierdłowskiego. W okresie od 2 kwietnia do 19 czerwca 1937 roku był pomocnikiem szefa Wydziału IV Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, a 28 kwietnia 1937 roku uzyskał stopień majora bezpieczeństwa państwowego. W okresie od 19 czerwca do 7 sierpnia 1937 roku zajmował stanowisko zastępcy szefa Wydziału IV Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, a od 7 sierpnia 1937 do 14 grudnia 1938 roku był szefem Zarządu NKWD obwodu saratowskiego.
14 grudnia 1938 roku został aresztowany, a 22 lutego 1939 roku skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR i stracony.
Odznaczenia
- Order Lenina (22 lipca 1937)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (22 lutego 1938)
- Odznaka „Honorowy Pracownik Czeki/GPU (V)” (1929)