Adolf von Strümpell

Ernst Adolf Gustav Gottfried von Strümpell (urodzony 28 czerwca 1853 w Neu-Autz, obecnie Jaunauce na Łotwie, zmarły 10 stycznia 1925 w Lipsku) był niemieckim lekarzem internistą.

Życiorys

W swojej karierze medycznej pracował głównie w Lipsku, Wrocławiu oraz Erlangen. Na Uniwersytecie w Erlangen był aktywny w latach 1886-1903, gdzie objął stanowisko dyrektora kliniki po Wilhelmie Olivierze Leubem.

Dorobek naukowy

Był jednym z pionierów w opisywaniu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Zajmował się również dziedzicznym porażeniem spastycznym, które czasami określa się jako choroba Strümplla-Lorraina (w tym samym okresie chorobę tę opisał również Maurice Lorrain).

W 1884 roku wydał podręcznik Lehrbuch der speziellen Pathologie und Therapie der inneren Krankheiten. Wspólnie z Wilhelmem Heinrichem Erbem, Friedrichem Schultzem i Ludwigiem Lichtheimem redagował czasopismo „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”.

Wybrane prace

Beiträge zur Kenntniss der Urämie beim primären Morbus Brightii. Leipzig 1875.
Lehrbuch der speciellen Pathologie und Therapie der inneren Krankheiten. Leipzig, F. C. W. Vogel, 1883-1884.
Über spinale, progressive Muskelatrophie und amyotrophische Seitenstransklerose. Deutsches Archiv für klinische Medicin, 1888, 42: 230-260.
Bemerkung über die chronische ankylosirende Entzündung der Wirbelsäule und der Hüftgelenke. Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde 11, s. 338-342 (1897).
Kurzer Leitfaden für die klinische Krankenuntersuchung. Leipzig, 1887.
Die Entstehung und die Heilung der Krankheiten durch Vorstellungen. Erlangen 1892.
Die Untersuchung, Beurtheilung und Behandlung von Unfallkranken. München 1895.
Blutkreislauf bei Arteriosklerose. Wien-Leipzig 1914.
Leitfaden für die Untersuchung und Diagnostik der wichtigsten Nervenkrankheiten. Leipzig 1914.
Aus dem Leben eines deutschen Klinikers. Erinnerungen und Beobachtungen. Leipzig 1925.