Adaukt i Feliks

Adaukt i Feliks

Adaukt i Feliks, znani także jako Feliks i Adaukt (zm. około 287 lub 303 w Rzymie) – to męczennicy, którzy cierpieli prześladowania chrześcijan w czasach panowania Dioklecjana i Maksymiana. Obaj są uznawani za świętych w Kościele katolickim.

Zgodnie z zapisem papieża Damazego, męczennicy zostali pochowani na Coemeterium Commodillae przy rzymskiej drodze Via Ostiensis. W 1904 roku odnaleziono w tym miejscu bazylikę oraz płytę nagrobną z inskrypcją Damazego. Istnieje przypuszczenie, że Adaukt i Feliks byli braćmi.

Kult w Polsce

Kult męczenników w Polsce datuje się na XI wiek, kiedy to święto Feliksa i Adaukta pojawiło się w trzech polskich kalendarzach z tego okresu. Na Wzgórzu Wawelskim znajduje się rotunda NMP z X–XI wieku, którą w 1340 roku odbudował i poświęcił Kazimierz III Wielki na cześć Feliksa i Adaukta. Fundator zainicjował również budowę altarii ku ich czci.

W Golejowie znajduje się kościół poświęcony świętym, a w kościele św. Barbary we Wrocławiu (obecnie sobór od 1963 roku) znajdował się ołtarz z 1447 roku, na którym przedstawiono św. Barbarę z Nikomedii w asyście świętych: Feliksa i Adaukta. Obecnie ołtarz ten jest częścią zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.

Wspomnienie liturgiczne św. Adaukta i św. Feliksa obchodzone jest 30 sierpnia.

Ikonografia

Adaukt przedstawiany jest razem z Feliksem, a czasami w towarzystwie św. Piotra, św. Pawła oraz św. Szczepana. Jego atrybuty to miecz, symbolizujący rodzaj śmierci, gorejące serce oraz palma, która oznacza męczeństwo.

Feliks ukazywany jest w szatach z epoki, w towarzystwie św. Adukta. Atrybuty Adukta obejmują posąg bożka, gorejące serce, księgę, miecz, palmę oraz wieniec męczeństwa.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Adaukt i Feliks. Deon.pl. [dostęp 2013-11-22].

Felix i Adauctus. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-11-22]. (niem.).

Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych, leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).