Albin Jakiel (ur. 1900, zm. 26 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski działacz oświatowy, pedagog, encyklopedysta.
Życiorys
Data urodzenia Albina Jakiela pozostaje nieznana, jednak wiadomo, że pochodził z rejonu Lwowa i brał udział w I wojnie światowej. Przed rokiem 1920 ukończył seminarium nauczycielskie, a następnie pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej oraz zawodowej. Był aktywnie zaangażowany w życie zawodowe, organizując konferencje, uczestnicząc w grupach samokształceniowych oraz wydając broszury informacyjne. Tworzył także punkty informacji zawodowej dla nauczycieli. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1927 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Dzięki wsparciu Związku Nauczycielstwa Polskiego wyjechał do Genewy, gdzie kontynuował naukę w zakresie pedagogiki. W 1934 roku obronił pracę doktorską, a już w następnym roku uzyskał tytuł docenta. Został wykładowcą na genewskiej uczelni, gdzie prowadził zajęcia z pedagogiki porównawczej. Mimo osiągnięć naukowych postanowił wrócić do Polski, gdzie objął stanowisko w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Równocześnie aktywnie angażował się w działalność Związku Nauczycielstwa Polskiego, organizując i wspierając różne inicjatywy w obszarze edukacji.
W 1938 roku został współautorem Polskiego Słownika Biograficznego. Podczas kampanii wrześniowej aktywnie uczestniczył w walkach, a po jej zakończeniu wrócił do Warszawy, gdzie zaangażował się w organizację tajnego nauczania. W drugiej połowie 1941 roku wszedł w skład zarządu Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, był autorem jej założeń programowych oraz reprezentował tę organizację w Kierownictwie Walki Cywilnej. W kwietniu 1944 roku Gestapo wydało nakaz aresztowania Albina Jakiela, przez co musiał się ukrywać.
Po wybuchu powstania warszawskiego przebywał na Starym Mieście jako Delegat Rządu na Kraj. Zginął w wyniku bombardowania w dwudziestym szóstym dniu powstania. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A27-12-1).