Actio depositi contraria – w systemie prawnym Rzymu, jest to powództwo, które wnosi depozytariusz przeciwko deponentowi na podstawie umowy depozytu.
Charakterystyka powództwa
Umowa przechowania, znana jako depositum, była bezpłatna i miała na celu zaspokojenie interesów deponenta, co sprawiało, że to on ponosił odpowiedzialność za omnis culpa. Dodatkowo, deponent zobowiązany był do zwrotu przechowawcy wszelkich wydatków, które zostały poniesione w związku z przechowaniem, oraz do zrekompensowania szkód, które mogły powstać w trakcie realizacji umowy.
Początkowo roszczenia przechowawcy były chronione przez pretorskie powództwo in factum. Jednak po wprowadzeniu depozytu do systemu kontraktowego, skarga pretorska została zastąpiona przez skargę cywilną – actio depositi contraria.
Bibliografia
Władysław Rozwadowski, „Prawo rzymskie”, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1