3 grosze (1810–1814)
3 grosze to miedziana moneta o nominale trzygroszowym, która została wyemitowana w Księstwie Warszawskim. Jej produkcja rozpoczęła się na podstawie dekretu wydanego przez Fryderyka Augusta, króla saskiego oraz księcia warszawskiego, dnia 25 czerwca 1810 roku.
Awers
Na awersie monety znajduje się herb sasko-polski, umieszczony na dwupolowej tarczy, która jest nakryta królewską koroną saską. W lewym polu znajduje się herb saski, natomiast w prawym polu umieszczono orła polskiego. Po bokach tarczy znajdują się dwie skrzyżowane gałązki palmowe, które są ozdobione u dołu.
Rewers
Rewers monety zawiera nominał „3”, pod którym widnieje napis „GROSZE”. Niżej umieszczono rok bicia, który może być jednym z lat: 1810, 1811, 1812, 1813 lub 1814. Na samym dole znajdują się inicjały intendenta mennicy warszawskiej: I.S. (Jan Stockman dla lat 1810 i 1811) lub I.B. (Jakub Benik dla lat 1811, 1812, 1813, 1814).
Opis
Moneta była produkowana w mennicy w Warszawie z miedzi, na krążku o średnicy 26 mm i wadze 8,6 grama. Rant monety był ozdobny, zdobiony ornamentem. W roku 1815, nawet po zakończeniu istnienia Księstwa Warszawskiego i utworzeniu Królestwa Kongresowego, mennica kontynuowała bicie trzygroszówki z datą wsteczną – 1814. Według raportów mennicy, w latach 1810–1815 w obiegu znalazło się 17 868 677 sztuk tych monet. Stopień rzadkości różnych roczników i typów monet został przedstawiony w tabeli: