29 Kołobrzeski Dywizjon Artylerii Ciężkiej
29 Kołobrzeski Dywizjon Artylerii Ciężkiej (29 dac) to pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.
W lutym 1946 roku, na podstawie 87 Pułku Artylerii Haubic, utworzono 29 Dywizjon Artylerii Haubic. Jednostka została zorganizowana zgodnie z etatem Nr 4/16 samodzielnego dywizjonu artylerii haubic. Stan etatowy dywizjonu wynosił 7 pracowników kontraktowych oraz 289 wojskowych, w tym 38 oficerów, 83 podoficerów i 168 szeregowców. Głównym uzbrojeniem dywizjonu było dwanaście 122 mm haubic wz. 1938 (M-30).
Wiosną 1947 roku dywizjon przeszedł reorganizację na etat Nr 4/32 i został przemianowany na 29 Kołobrzeski Dywizjon Artylerii Ciężkiej. W nowym etacie liczba haubic została zmniejszona do ośmiu.
Latem 1948 roku jednostka przeszła kolejną reorganizację na etat Nr 4/39, licząc 173 żołnierzy, oraz została przeformowana w 152 mm haubicoarmaty wz. 1937 (MŁ-20). Włączono ją do 14 Brygady Artylerii Ciężkiej, zachowując dotychczasową nazwę i numer, a także przeniesiono do Strachowa. Jesienią 1951 roku dywizjon, razem z całą brygadą, został przeniesiony do garnizonu Bolesławiec, gdzie zajął koszary opuszczone przez 92 Pułk Artylerii Przeciwpancernej. Do 1 grudnia 1951 roku 14 BAC została przeorganizowana na etat Nr 4/63, w wyniku czego dywizjon utracił swoją nazwę i numer.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł P. Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040. Brak numerów stron w książce.