11 szwadron pionierów – jednostka kawalerii Wojska Polskiego.
Historia szwadronu
Szwadron został utworzony 1 grudnia 1936 roku w Łańcucie dla 10 Brygady Kawalerii na mocy rozkazu Departamentu Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 6358/Org. Tjn. Na przełomie czerwca i lipca 1937 roku szwadron uczestniczył w koncentracji jednostek saperskich w rejonie Skidel–Indura, a następnie został przeniesiony do Augustowa i włączony do Suwalskiej Brygady Kawalerii. W Augustowie szwadron stacjonował do 1939 roku.
Żołnierze tego szwadronu nosili na czapkach rogatywkach szkarłatny otok, a na kołnierzach kurtek i płaszczy miały proporczyki w kolorach szkarłatno-czarnych. Na naramiennikach umieszczano numer porządkowy „11”. Oficerowie oraz szeregowi mogli otrzymywać odznaki pamiątkowe szwadronów pionierów.
Nadzór nad szkoleniem oraz wychowaniem żołnierzy w szwadronie, jak również nad właściwym wykorzystaniem i konserwacją sprzętu saperskiego sprawował jeden z trzech dowódców grup saperów, który był także odpowiedzialny za kierowanie corocznymi koncentracjami jednostek saperskich.
Według zaktualizowanego planu mobilizacyjnego „W”, dowódca 1 pułku ułanów w Augustowie miał za zadanie przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji szwadronu pionierów nr 11. Jednostka była mobilizowana w trybie alarmowym, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim. Mobilizacja jednostek „niebieskich” została ogłoszona 23 sierpnia 1939 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr III, a jej rozpoczęcie zaplanowano na godzinę 6.00 dnia następnego. Szwadron przyjął wojenną organizację L.3023/mob.org. i został uzupełniony zgodnie z zestawieniem specjalności L.4023/mob.AR oraz wyposażony według norm materiałowych L.5023/mob.mat.
W trakcie kampanii wrześniowej szwadron pionierów nr 11 walczył w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii, a później w ramach Brygady Kawalerii „Edward”.
Kadra szwadronu
Obsada personalna w marcu 1939
dowódca szwadronu – rtm. Władysław XI Kozłowski
dowódca plutonu – rtm. Hipolit Żarski
dowódca plutonu – por. kaw. Antoni Zygmunt Frankiewicz
Obsada personalna we wrześniu 1939
dowódca szwadronu – rtm. Władysław XI Kozłowski
dowódca plutonu – rtm. Hipolit Żarski
dowódca plutonu – por. kaw. Jan Alfred Baranowski
dowódca plutonu zaporowego – por. kaw. Antoni Zygmunt Frankiewicz
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Edward Bałtusis: Kwestionariusz. [w:] B.I.12c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 21 stycznia 1940. [dostęp 11 maja 2022].
Zygmunt Podhorski: Relacje z Kampanii Wrześniowej 1939 r.. [w:] B.I.18a [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 13 grudnia 1945. [dostęp 14 maja 2022].
Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Rudolf Sieradzki, Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Organizacja i odznaki artylerii. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994. ISBN 83-85621-44-X.
Juliusz S. Tym. Pierwsze ćwiczenia wspólne, międzybrygadowe i międzydywizyjne zmotoryzowanej 10 Brygady Kawalerii. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (218), 2007. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281.
Juliusz S. Tym: Struktura organizacyjna wielkich jednostek kawalerii w latach 1919–1939. W: Struktura organizacyjna kawalerii cz. 1. (Wielkie Jednostki). Krzysztof Mijakowski (red.). Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2013, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-893-8.
Jan Wróblewski: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07659-6.
Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
Linki zewnętrzne
Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 14 maja 2022].