Dziwne wydłużone czaszki odkryte w Europie. Największy taki zbiór

Niemiecko-węgierski zespół badawczy odkrył na cmentarzu Mözs-Icsei dűlő na Węgrzech największą w Europie Środkowej kolekcję celowo wydłużonych czaszek. W sumie zidentyfikowano 51 nienaturalnie wyglądających szczątków, które dostarczają cennych informacji o zmianach populacyjnych w regionie Panonii po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Badania, prowadzone przez dr Corinę Knipper z Curt-Engelhorn-Center for Archaeometry, wykorzystały nowoczesne metody analizy izotopowej i antropologii biologicznej.

Wydłużanie czaszek w tradycji

Wydłużanie czaszek było praktykowane przez różne ludy na całym świecie i miało na celu zmianę naturalnego kształtu głowy. Jak wskazują eksperci, proces ten był szczególnie popularny wśród grup, które osiedliły się w Panonii po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Badania wykazały, że celowe deformacje czaszek występowały u ludzi z trzech różnych grup, które pochowane były w różnych przedziałach czasowych. Naukowcy zauważyli, że techniki te były stosowane od wczesnego dzieciństwa, gdy kości czaszki były jeszcze miękkie i podatne na zmiany.

Metody wydłużania czaszek

Proces wydłużania czaszek polegał na stosowaniu różnych metod bandażowania. Tkaniny były mocno zawiązywane na czole, co prowadziło do wydłużenia czaszki w kierunku tylnym i górnym. Inna technika polegała na owijaniu głowy w sposób, który powodował umiarkowane wydłużenie czaszki w tył. Te praktyki, jak pokazują wyniki badań, były stosowane przez różne grupy etniczne, które przybyły do Panonii z obszarów wschodnich, prawdopodobnie z terenów Eurazji.

Zmiany populacyjne w Panonii

Badania nad szczątkami z cmentarza Mözs-Icsei dűlő dostarczają istotnych informacji o zmianach populacyjnych w regionie po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Naukowcy wskazują, że V wiek był okresem dynamicznych przemian, w którym na terenie Panonii osiedliły się różne grupy, takie jak Hunowie, Goci, Swebowie, Ranowie i Alanowie. Te migracje oraz zanik potęgi Cesarstwa Rzymskiego przyczyniły się do mieszania się różnych tradycji i zwyczajów, co miało wpływ na kształtowanie się nowej kultury.

Integracja kultur

Odkrycia na cmentarzu Mözs-Icsei dűlő sugerują, że różne grupy ludności współistniały i integrowały się, tworząc nową tożsamość kulturową. Naukowcy zwracają uwagę, że w wyniku adaptacji podobnych wartości, praktyk i rytuałów, grupy te stały się w zasadzie nieodróżnialne. Badania pokazują, jak te zmiany wpłynęły na życie codzienne ludzi żyjących na terenach dzisiejszych zachodnich Węgier około 1600-1500 lat temu. Odkrycia te rzucają nowe światło na zjawisko „zromanizowanych barbarzyńców” oraz „zbarbaryzowanych” późnorzymskich populacji.

Znaczenie odkryć

Odkrycia dokonane przez niemiecko-węgierski zespół badawczy mają istotne znaczenie dla zrozumienia historii regionu. Zbiór wydłużonych czaszek pozostaje największym takim znaleziskiem w Europie Środkowej i stanowi cenny materiał do badań nad procesami migracyjnymi oraz integracją kultur. Wyniki badań zostały opublikowane na łamach czasopisma PLOS One, co podkreśla ich znaczenie w kontekście współczesnej archeologii i antropologii.