Żuraw kanadyjski (Antigone canadensis) to duży ptak z rodziny żurawi, który zamieszkuje północną Amerykę oraz skrajnie północno-wschodnią Azję. Gatunek ten, uznawany za najmniejszej troski, nie jest zagrożony wyginięciem, a jego populacja rośnie. Żurawie te są znane z towarzyskiego zachowania oraz migracji na zimowiska w cieplejsze regiony.
- Żuraw kanadyjski (Antigone canadensis) to duży ptak z rodziny żurawi, zamieszkujący północną Amerykę i północno-wschodnią Azję.
- Gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem, a jego populacja rośnie.
- Żuraw kanadyjski osiąga długość ciała od 89 do 122 cm i ma rozpiętość skrzydeł od 175 do 195 cm.
- Ptak ten ma szare upierzenie, czerwoną czapeczkę na głowie oraz długie, ciemne nogi i czarny dziób.
- Większość populacji żurawi kanadyjskich jest wędrowna, zimując na południu USA.
Wygląd i charakterystyka
Żuraw kanadyjski osiąga długość ciała od 89 do 122 cm, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą od 175 do 195 cm. Jego upierzenie jest szare, a na głowie znajduje się charakterystyczna czerwona czapeczka. Młode ptaki są brązowawe, a ich policzki są białe. Żurawie te mają długie, ciemne nogi i czarny dziób. W locie, ich szyja jest wyprostowana, co odróżnia je od heronów, które mają szyję zgiętą.
Środowisko i zasięg występowania
Żuraw kanadyjski zamieszkuje północną część Ameryki Północnej, w tym Kanadę, Alaskę oraz północ USA, a także północno-wschodnią Syberię. Większość populacji jest wędrowna, zimując na południu USA, aż po środkowy Meksyk. Na Florydzie, w Missisipi i na Kubie występują niewielkie, osiadłe grupy tych ptaków.
Pożywienie i zachowanie
Żurawie kanadyjskie żywią się głównie roślinami, owadami, skąposzczetami, żabami i małymi ssakami, które zdobywają brodząc w płytkiej wodzie lub szukając pokarmu na ziemi. Są ptakami towarzyskimi, często tworzącymi duże stada podczas migracji i na zimowiskach. Ich donośny, trąbiący głos jest charakterystyczny i łatwo go usłyszeć w ich naturalnym środowisku.
Rozmnażanie i cykl życia
Żurawie kanadyjskie łączą się w pary na całe życie. Gniazda budują blisko wody, a samica składa zazwyczaj dwa jaja, które wysiaduje przez około 30 dni. Pisklęta szybko osiągają samodzielność, ale rodzice nadal je karmią. Pierwsze lęgi odbywają dopiero między 2. a 7. rokiem życia.
Status i liczebność
Według IUCN, żuraw kanadyjski jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski. W latach 90. XX wieku liczebność populacji szacowano na ponad 500 tysięcy osobników, a w 2020 roku organizacja Wetlands International oceniła ją na 670–830 tysięcy. Globalny trend liczebności jest uznawany za wzrostowy, mimo że niektóre populacje mogą być stabilne.
Podgatunki
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny wyróżnia pięć podgatunków żurawia kanadyjskiego, w tym A. c. canadensis, A. c. tabida oraz A. c. pratensis. Niektórzy systematycy dodatkowo uznają podgatunek A. c. rowani, zamieszkujący południową Kanadę.
Obserwacje i interakcje z ludźmi
W ostatnich latach żurawie kanadyjskie zyskały popularność wśród miłośników ptaków. Wielu ludzi z radością obserwuje te ptaki w ich naturalnym środowisku, a także dzieli się swoimi doświadczeniami związanymi z ich życiem. Przykładem może być historia rodziny żurawi, która zyskała sympatię mieszkańców Florydy, gdzie ich życie rodzinne stało się obiektem zainteresowania i troski lokalnej społeczności.