W dniu 5 maja 2025 roku zmarł Giuseppe Moioli, złoty medalista igrzysk olimpijskich z 1948 roku w Londynie. Był najstarszym żyjącym mistrzem olimpijskim we Włoszech, a jego śmierć została potwierdzona przez Włoską Federację Sportową.
- Giuseppe Moioli zmarł 5 maja 2025 roku, był złotym medalistą igrzysk olimpijskich z 1948 roku.
- Był najstarszym żyjącym mistrzem olimpijskim we Włoszech oraz sześciokrotnym mistrzem Europy.
- Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener w zespole Canottieri Moto Guzzi.
- W 2015 roku otrzymał złoty medal Włoskiego Narodowego Komitetu Olimpijskiego za swoje osiągnięcia.
- Włoska Federacja Sportowa oraz klub, w którym trenował, wyrazili żal po jego śmierci, podkreślając jego wkład w wioślarstwo.
Kariera sportowa
Giuseppe Moioli był legendarnym włoskim wioślarzem, który zdobył złoty medal w kategorii czwórki bez sternika podczas igrzysk w Londynie w 1948 roku, współpracując z Elio Morillem, Giovanni Invernizzim i Francesco Faggim. Moioli był również sześciokrotnym mistrzem Europy, a swoje ostatnie złoto zdobył na mistrzostwach Europy w Poznaniu w 1958 roku.
Praca trenerska
Po zakończeniu kariery sportowej, Moioli nie odpoczywał długo od wioślarstwa. Rozpoczął pracę jako trener w zespole Canottieri Moto Guzzi. W 2015 roku został uhonorowany złotym medalem Włoskiego Narodowego Komitetu Olimpijskiego za swoje osiągnięcia.
Reakcje na śmierć
O śmierci Moioliego poinformowała Włoska Federacja Sportowa. Klub, w którym trenował, wyraził swoje żale, pisząc: „Żegnaj wielki Moioli, oddałeś życie za wioślarstwo i za swoich chłopców i za to zawsze będziemy Ci wdzięczni. Obserwuj nas stamtąd!”
Prezydent Włoskiej Federacji Wioślarskiej oraz dwukrotny złoty medalista olimpijski, Davide Tizzano, wspominał: „Pamiętam go w Sankt Moritz, kiedy przyjechał, aby śledzić nasze treningi na wysokości przed Igrzyskami Olimpijskimi w Seulu w 1988 r. Był punktem odniesienia dla wioślarzy i trenerów, nie tylko ze względu na swoje wyczyny, które doprowadziły włoskie wioślarstwo na szczyt, ale także ze względu na jego niezwykłe człowieczeństwo.”