W polskiej polityce dyplomatycznej znów zaczyna się dziać. Po długim okresie napięcia między Pałacem Prezydenckim a Ministerstwem Spraw Zagranicznych, wydaje się, że obie strony w końcu znalazły wspólny język. Nominacja Agnieszki Bartol na Stałego Przedstawiciela RP przy Unii Europejskiej to krok, który może zwiastować koniec trwającego od marca ubiegłego roku konfliktu.
Radosław Sikorski, szef MSZ, z radością ogłosił nową ambasadorkę, podkreślając, że to pierwsza kobieta na tym stanowisku. Bartol to doskonały wybór, który ma szansę przywrócić normalność w polskiej dyplomacji, która przez długi czas była w stanie zawieszenia. Adam Szłapka, minister ds. Unii Europejskiej z Koalicji Obywatelskiej, nie kryje zadowolenia, mówiąc, że „potrzebujemy tam najlepszych ludzi”. I trudno się z tym nie zgodzić.
Warto przypomnieć, że konflikt o nominacje ambasadorskie trwał tak długo, że niektórzy zaczęli wątpić, czy kiedykolwiek uda się go zakończyć. Oto krótki przegląd zawirowań w tej sprawie:
- Radosław Sikorski odwołał ponad 50 ambasadorów z poprzedniej kadencji.
- Andrzej Duda oczekiwał konsultacji w sprawie nowych kandydatów.
- Minister Sikorski sugerował nawet wycofanie wszystkich wniosków ambasadorskich.
- W międzyczasie Polska nie miała ambasadorów w kluczowych stolicach jak Berlin, Kijów czy Tel Awiw.
Rzeczywiście, sytuacja była nie do zniesienia. Przez wiele miesięcy Polska była reprezentowana przez charge d’affaires, co obniżało rangę naszych misji dyplomatycznych. Jan Wojciech Piekarski, były ambasador, zauważa, że „kierownik placówki w randze charge d’affaires ma słabszą pozycję niż ambasador”. W tak trudnych czasach, które nastały w polityce międzynarodowej, odpowiednia reprezentacja jest kluczowa dla utrzymania pozycji Polski na arenie globalnej.
Teraz, gdy w końcu pojawiło się porozumienie, w kolejce do nominacji czeka aż 18 nazwisk. Wśród nich ma być również nowy ambasador przy NATO, co z pewnością podniesie morale w polskiej dyplomacji. Jak zauważył Marek Grela, były ambasador RP, prezydent „może zapytać o danego kandydata, ale nie może to być zasada realizacji swoich poglądów”. I to wydaje się być kluczowe w tej całej sprawie.
Co więcej, władze rządowe oraz prezydenckie zaczynają dostrzegać potrzebę współpracy i zrozumienia. Jak mówi Grzegorz Schetyna, senator Koalicji Obywatelskiej, „wracamy na normalną drogę współpracy między Kancelarią Prezydenta a MSZ-em”. Takie podejście może przynieść korzyści nie tylko politykom, ale przede wszystkim Polsce jako całości.
Na koniec warto zadać pytanie: czy to naprawdę koniec konfliktu? Z jednej strony mamy nadzieję na stabilizację, z drugiej jednak nie można zapominać o wcześniejszych sporach i rozczarowaniach. Jak się okazuje, polityka potrafi być jak gra w szachy, gdzie każdy ruch jest dokładnie przemyślany. I oby teraz przynajmniej na chwilę zapanował spokój w tej skomplikowanej grze.