System zawiódł: czy Jarosław W. powinien był być dopuszczony do służby?
Wydarzenia, które miały miejsce w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie, rzucają cień na system selekcji i nadzoru nad funkcjonariuszami Służby Więziennej. 35-letni Jarosław W. zaatakował lekarza Tomasza Soleckiego, co doprowadziło do tragedii. Jak wynika z relacji byłych przełożonych, jego zachowanie od dawna budziło niepokój.
Jarosław W. rozpoczął pracę w Służbie Więziennej w 2020 roku. Początkowo był zatrudniony w zakładzie karnym we Wronkach, a od półtora roku pełnił służbę w areszcie śledczym w Katowicach. W tym czasie pojawiały się liczne sygnały wskazujące na jego problemy. Jak wspomina jeden z jego przełożonych, w areszcie wiele osób zdawało sobie sprawę, że z nim jest coś nie tak. „Sam pisałem notatki służbowe, gdy na posterunku zaczynał bawić się bronią” – relacjonuje anonimowy funkcjonariusz.
Niepokojące sygnały i brak reakcji
Wiceminister sprawiedliwości Maria Ejchart podkreśliła, że resort otrzymywał sygnały o nieodpowiednich zachowaniach Jarosława W. Zdaniem byłych przełożonych, to właśnie sposób, w jaki dokumentacja była przekazywana między jednostkami, oraz niewłaściwe przeprowadzenie badań medycyny pracy mogły przyczynić się do tego, że W. został dopuszczony do służby. „To nie powinno mieć miejsca” – dodaje Ejchart.
W trakcie swojej pracy Jarosław W. wykazywał również inne niepokojące zachowania. Funkcjonariusze zauważyli, że potrafił stać bez ruchu przez dłuższy czas, co wzbudzało kpinę wśród osadzonych. Co więcej, w nocy zdarzało mu się zasypiać na zmianie, co dla wielu było pierwszym sygnałem alarmowym. „Ten człowiek nie powinien być dopuszczony do służby” – podsumowuje jeden z jego przełożonych.
W świetle tych wydarzeń pojawia się pytanie o przyszłość systemu nadzoru nad funkcjonariuszami. Jakie zmiany należy wprowadzić, aby uniknąć powtórzenia tak tragicznych sytuacji? Czy instytucje odpowiedzialne za bezpieczeństwo są w stanie skutecznie reagować na niepokojące sygnały?