Podczas gdy Stany Zjednoczone zmagają się z kryzysem mieszkaniowym, rosnącym długiem i spolaryzowaną polityką, wyborcy mogą dostrzegać odbicie w australijskich wyborach federalnych. Obie główne partie prowadzą kampanię wydatków, która, według ekonomistów, może pogłębić problemy gospodarcze kraju. W Australii dług narodowy przekroczył już 1 bilion dolarów, a premier Anthony Albanese oraz lider opozycji Peter Dutton ogłosili niemal 24 miliardy dolarów nowych wydatków, kierując je do wyborców wahających się.
Wydatki w kampanii
Od początku kampanii obie główne partie obiecały przynajmniej 105 miliardów dolarów nowych zobowiązań, co niepokoi ekonomistów. Uważają oni, że obie strony podsycają inflację i pogarszają dostępność mieszkań. Były gubernator Banku Rezerwy Ian Macfarlane ostrzegł, że polityki skoncentrowane na mieszkalnictwie, takie jak plan Partii Pracy umożliwiający 5% wkłady dla nabywców pierwszego mieszkania oraz propozycja Koalicji dotycząca odliczenia podatku od odsetek hipotecznych, tylko zwiększą popyt i podniosą ceny.
Fiskalna lekkomyślność
Profesor ekonomii z UNSW, Richard Holden, określił kampanię jako „fiskalnie lekkomyślną w niespotykanej skali”, oskarżając obie strony o traktowanie wielomiliardowych obietnic jak „zaokrąglenia”. Sytuacja w Australii może być znajoma dla Amerykanów, którzy są sfrustrowani nieodpowiedzialnym długiem publicznym, nieosiągalnym mieszkaniem oraz politykami bardziej skoncentrowanymi na nagłówkach niż na rzeczywistej reformie.
Ignorowanie problemów strukturalnych
Analizy wskazują, że zarówno Partia Pracy, jak i Koalicja ignorują problemy strukturalne na rzecz szybkich rozwiązań. Obie partie obiecują nowe ulgi podatkowe, subsydia i zniżki na paliwo, nie wyjaśniając, skąd wezmą na to fundusze. Żadna z nich nie przedstawiła wiarygodnego planu naprawy budżetu narodowego ani zmniejszenia zależności kraju od zagranicznego kredytowania.
Obawy o przyszłość
Do niepewności dodaje się prawdopodobieństwo mniejszościowego rządu Partii Pracy, wspieranego przez senatorów Zielonych oraz rosnącą grupę niezależnych kandydatów Teal. Obie grupy intensywnie kampaniują w kwestiach klimatycznych i mieszkaniowych, ale ekonomistów niepokoi, że ich polityki mogą zaszkodzić gospodarce, zwłaszcza młodym ludziom, których starają się przyciągnąć.
Polityka Zielonych
Zieloni chcą znieść negatywne zyski, podnieść podatki od nieruchomości, zamrozić czynsze w całym kraju i zwiększyć imigrację, co może prowadzić do wzrostu czynszów, zmniejszenia dostępności mieszkań i zniechęcenia do inwestycji. Krytycy twierdzą, że opozycja Zielonych wobec infrastruktury i rozwoju zasobów naturalnych jest bardziej ideologiczna niż oparta na dowodach.
Teal i ich wpływ
Choć niezależni kandydaci z grupy Teal przedstawiają się jako alternatywa, konsekwentnie głosują z Partią Pracy w kluczowych kwestiach gospodarczych i jeszcze nie przedstawili konkretnych kosztorysów swoich celów klimatycznych lub energetycznych. Obserwatorzy wskazują, że te grupy mogą jeszcze bardziej przesunąć rząd Partii Pracy w lewo, co wprowadziłoby niestabilność i wprowadziłoby polityki szkodzące pracującym i średniej klasy Australijczykom.
Podsumowanie dla Amerykanów
Choć australijskie wybory mogą wydawać się odległe, leżące u ich podstaw siły – rosnący dług, kryzysy mieszkaniowe i polaryzacja polityczna – są dobrze znane amerykańskiej publiczności. Wyścig ten stanowi wyraźne ostrzeżenie o tym, co się dzieje, gdy krótkoterminowe zyski polityczne są realizowane kosztem długoterminowej stabilności gospodarczej.
Inne głosy w debacie
Na marginesie głównych partii, mniejsze grupy, takie jak One Nation i People First, apelują o reformy produktywności, ulgę w kosztach życia oraz rzeczywistą redukcję długu, jednak stoją przed trudnym zadaniem w politycznym środowisku zdominowanym przez hasła i miliardowe obietnice. Dla amerykańskich obserwatorów przesłanie może być jasne: gdy obie strony polityki przestają pytać, kto zapłaci rachunek, zawsze to społeczeństwo kończy na tym, że to ono ponosi koszty. Fiskalna powściągliwość to pojęcie, którego nie rozumieją.