- Melisa ma właściwości uspokajające i antyoksydacyjne.
- Surowcem leczniczym są zielone liście, zawierające olejek eteryczny.
- Melisa stosowana jest w leczeniu stanów lękowych, problemów ze snem i dolegliwości trawiennych.
- Bezpieczna dzienna dawka to dwie filiżanki naparu, z umiarem ze względu na możliwe skutki uboczne.
- Osoby uczulone na melisę powinny unikać jej stosowania.
Melisa, znana z licznych właściwości zdrowotnych, naturalnie występuje w wielu regionach świata, a jej uprawa zyskuje na popularności, w tym w Polsce, gdzie trafiła dzięki włoskim zakonnikom.
Właściwości zdrowotne melisy
Melisa, nazywana również pszczelnikiem czy rojownikiem, jest ceniona za swoje działanie uspokajające oraz właściwości antyoksydacyjne. Surowcem leczniczym są zielone liście rośliny, w których składzie znajduje się olejek eteryczny. Ten związek chemiczny wykazuje działanie przeciwgrzybicze i bakteriobójcze.
Składniki aktywne
W olejku eterycznym melisy można znaleźć takie składniki jak:
- cytral
- cytronelal
- geraniol
- β-pinen
- α-pinen
- β-kariofilen
- kumen
Oprócz tego, melisa zawiera flawonoidy, garbniki, kwasy fenolowe, chlorofil oraz związki mineralne, co czyni ją rośliną o silnym działaniu oksydacyjnym.
Zastosowanie melisy
Melisa znajduje zastosowanie jako naturalne remedium w przypadku:
- stanów lękowych
- rozdrażnienia i pobudzenia nerwowego
- problemów ze snem
- problemów trawiennych
- zespołu jelita drażliwego
- bóli migrenowych
- przeziębienia i grypy
- dolegliwości płucnych oraz zapalenia oskrzeli
Bezpieczeństwo stosowania
Picie melisy wiąże się z niewielką liczbą przeciwwskazań. Zaleca się jednak umiar, ponieważ zbyt duża dawka może prowadzić do bólu brzucha, nudności czy bólów głowy. Bezpieczna, dzienna dawka dla osoby dorosłej to dwie filiżanki naparu. Osoby uczulone na składniki melisy powinny unikać jej stosowania, a także pamiętać o możliwych interakcjach z innymi lekami.