- Katastrofa sterowca Hindenburg miała miejsce 6 maja 1937 roku w Lakehurst, New Jersey.
- Na pokładzie znajdowało się 97 osób, z czego 62 przeżyło.
- Hindenburg był największym sterowcem pasażerskim, zbudowanym w latach 1931-1936.
- Przyczyny katastrofy obejmowały złe warunki atmosferyczne oraz farbę zawierającą termit.
- Katastrofa zakończyła erę sterowców w przewozie pasażerskim.
6 maja 1937 roku doszło do katastrofy sterowca LZ-129 Hindenburg, który spłonął podczas próby cumowania w Lakehurst w stanie New Jersey, mając na pokładzie 97 osób, z czego 62 przeżyło.
Historia sterowca Hindenburg
Sterowiec LZ-129 Hindenburg, nazwany na cześć Paula von Hindenburga, był największym sterowcem pasażerskim w historii. Zbudowany w latach 1931-1936 przez wytwórnię Luftschiffbau Zeppelin GmbH, miał długość 245 metrów i średnicę 41 metrów. Mógł przewozić 72 pasażerów oraz 61 członków załogi, a jego napęd stanowiły cztery silniki diesla o mocy 1200 KM każdy.
Lot próbny i podróże
Hindenburg odbył swój lot próbny w dniach 26-29 marca 1936 roku. W ciągu roku przeleciał ponad 190 tysięcy kilometrów, przewożąc niemal 3 tysiące pasażerów i wykonując 17 lotów przez Atlantyk.
Katastrofa w Lakehurst
3 maja 1937 roku Hindenburg wyruszył z Frankfurtu nad Menem w podróż przez Atlantyk. Po 77 godzinach lotu, podczas próby cumowania w Lakehurst, sterowiec zapalił się. W ciągu 37 sekund spłonął doszczętnie, w wyniku czego zginęło 13 pasażerów, 22 członków załogi oraz jeden członek załogi naziemnej. Eksplozję przeżyło 62 pasażerów, w tym kapitan Max Pruss, który odniósł ciężkie oparzenia.
Przyczyny katastrofy
Po katastrofie pojawiło się wiele teorii dotyczących jej przyczyn. Wskazywano na decyzję kapitana o lądowaniu w złych warunkach atmosferycznych oraz na hipotezę, że szybkie rozprzestrzenienie się ognia mogło być spowodowane farbą zawierającą termit, którą pokryte było poszycie sterowca.
Skutki katastrofy
Katastrofa Hindenburga, mimo że nie była pierwszą tego typu, zakończyła erę sterowców w przewozie pasażerskim. Resztki konstrukcji sterowca zostały przewiezione do Niemiec i wykorzystane do produkcji samolotów wojskowych dla Luftwaffe. W latach 90. koncern Zeppelin wznowił produkcję sterowców, a w 1997 roku powstał pierwszy nowoczesny model, który znajduje zastosowanie w turystyce oraz w różnych dziedzinach, takich jak meteorologia czy badania georadarowe.