Radni dzielnicy Praga-Północ wyrazili negatywną opinię na temat projektu uchwały Rady Warszawy, który zakładał nadanie kładce pieszo-rowerowej imienia „Kładka Magdaleny Abakanowicz”. W wyniku tego, postanowili, że procedura nadania nazwy temu obiektowi miejskiemu powinna zostać przeprowadzona ponownie.
Historia kładki i jej nazwa
Trzy lata temu odbył się konkurs na nazwę dla nowo powstałej kładki pieszo-rowerowej, zorganizowany przez Zespół Nazewnictwa Miejskiego. Wówczas zwyciężyła propozycja „Agrafka”. Jednak komisja nazewnictwa Rady Warszawy nie zaakceptowała tego wyboru.
Reakcja radnych
W minioną środę, ta sama komisja przygotowała projekt uchwały, proponując nadanie kładce imienia Magdaleny Abakanowicz. Radny Pragi-Północ, Karol Szyszko, podkreślił, że była to odpowiedź na wniosek fundacji Abakanowicz. W sprawie tej głos zabrały również inne dzielnice, na terenie których znajduje się kładka.
Jak powiedział radny Szyszko: „Z tego, co wiem, to Śródmieście się zgodziło. My mamy trochę inne zdanie”. Wskazał, że większość radnych dzielnicy uważa, że choć M. Abakanowicz jest znaczącą postacią w historii sztuki współczesnej, to jednak nie miała bezpośredniego związku z warszawską Pragą-Północ.
Propozycje alternatywne
Radny Szyszko dodał, że nazwa kładki powinna łączyć różne części Warszawy, tworząc swoisty akcent warszawsko-praski. Na sesji padły różne propozycje, takie jak „Praska” czy imię Antoniny Żabińskiej, żony dyrektora warszawskiego zoo. Ostatecznie radni zdecydowali, aby Rada Warszawy ponownie przeprowadziła procedurę nadania nazwy, uwzględniając opinie mieszkańców wyrażone w konsultacjach.
Opinia Zespołu Nazewnictwa Miejskiego
Warto zauważyć, że również Zespół Nazewnictwa Miejskiego wyraził negatywną opinię w tej sprawie. Kładka pieszo-rowerowa, która została oddana do użytku 28 marca 2024 roku, ma długość około 463 metrów i stanowi istotne połączenie centrum Warszawy z popularnymi Bulwarami Wiślanymi oraz Pragą.
Znaczenie artystki
Marta Magdalena Abakanowicz-Kosmowska, zmarła w 2017 roku, była rzeźbiarką, która mieszkała i tworzyła w Warszawie. Specjalizowała się w dużych, figuralnych kompozycjach przestrzennych, znanych jako abakan, wykorzystując różnorodne materiały, w tym tkaninę, kamień, drewno i brąz. Jej twórczość z pewnością na stałe wpisała się w historię sztuki współczesnej, co czyni temat nadania jej imienia kładce jeszcze bardziej interesującym.