Odkrycie ogromnej chmury gazu molekularnego, zawierającej około 3400 mas Słońca, miało miejsce w odległości zaledwie 300 lat świetlnych od Układu Słonecznego. Zespół astronomów, kierowany przez Blakesleya Burkharta z Rutgers University oraz Thavishę Dharmawardenę z New York University, zidentyfikował tę chmurę, nazwaną Eos, wykorzystując dane z satelity STSAT-1. Odkrycie to otwiera nowe możliwości badania warunków umożliwiających powstawanie gwiazd.
- Odkrycie chmury gazu molekularnego Eos miało miejsce 300 lat świetlnych od Układu Słonecznego i zawiera około 3400 mas Słońca.
- Zespół astronomów z Rutgers University i New York University zidentyfikował chmurę Eos, używając danych z satelity STSAT-1.
- Eos ma kształt półksiężyca i znajduje się na krawędzi Lokalnej Bańki, obszaru z rzadszym medium międzygwiezdnym.
- Nowa technika detekcji polegała na obserwacji fluorescencji cząsteczek wodoru w dalekiej ultrafiolecie, co umożliwiło odkrycie chmury.
- Eos traci masę w tempie 600 mas Słońca na milion lat, co wpływa na jej potencjał do formowania gwiazd w przyszłości.
Opis chmury Eos
Chmura Eos ma kształt półksiężyca i znajduje się na krawędzi tzw. Lokalnej Bańki, obszaru, w którym medium międzygwiezdne jest rzadsze niż w otoczeniu. Chmura ta, złożona głównie z gazu molekularnego, jest słabo widoczna, co sprawia, że jej wcześniejsze wykrycie było trudne. Eos jest uboga w tlenek węgla, co również przyczyniło się do jej niedostrzegania przez tradycyjne metody obserwacji.
Nowa metoda obserwacji
Astronomowie zastosowali nową technikę, polegającą na detekcji fluorescencji cząsteczek wodoru w dalekiej ultrafiolecie. Burkhart podkreślił, że „to pierwsza chmura molekularna odkryta poprzez bezpośrednie poszukiwanie emisji dalekiej ultrafioletu wodoru”. Dzięki temu odkryciu możliwe jest bezpośrednie badanie procesów formowania się chmur molekularnych.
Potencjał do formowania gwiazd
Eos, mimo że nie jest przewidywane, aby zaczęła formować gwiazdy w najbliższym czasie, stanowi ważny krok w zrozumieniu procesów astrofizycznych. Chmura ta traci masę w tempie 600 mas Słońca na milion lat, co jest trzy razy szybsze niż tempo, w jakim gaz molekularny przekształca się w gwiazdy. Burkhart i jego zespół uważają, że procesy te mogą regulować tempo formowania się gwiazd w innych, bardziej odległych chmurach.
Znaczenie odkrycia
Odkrycie Eos ma istotne znaczenie dla badań nad warunkami sprzyjającymi powstawaniu gwiazd w galaktykach. Dharmawardena zauważył, że „technika emisji fluorescencyjnej dalekiej ultrafioletu może zmienić nasze zrozumienie medium międzygwiezdnego, odkrywając ukryte chmury w całej galaktyce”. Odkrycie to może przyczynić się do lepszego zrozumienia ewolucji wszechświata.
Publikacja wyników
Wyniki badań zostały opublikowane 28 kwietnia w czasopiśmie „Nature Astronomy”. Odkrycie chmury Eos jest ważnym krokiem w badaniach nad astrofizyką i może wpłynąć na przyszłe badania dotyczące formowania się gwiazd w różnych częściach wszechświata.