Choroby zwyrodnieniowe siatkówki, takie jak zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem oraz barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, dotykają miliony ludzi na całym świecie, prowadząc do poważnych problemów ze wzrokiem.
Nowe wyzwania w leczeniu chorób siatkówki
Choroby siatkówki, które uszkadzają komórki światłoczułe, czyli fotoreceptory, mają znaczący wpływ na jakość życia pacjentów. Te schorzenia prowadzą do utraty zdolności przekształcania światła w impulsy elektryczne, co w konsekwencji uniemożliwia prawidłowe postrzeganie otaczającego świata. Dotychczasowe metody przywracania widzenia, takie jak wszczepialne elektrody czy techniki optogenetyczne, napotykają na wiele ograniczeń. Wiele z tych podejść wymaga skomplikowanych i inwazyjnych procedur chirurgicznych oraz generuje problemy z rozdzielczością widzenia.
Innowacyjne podejście badaczy z Brown University
Na szczęście badacze z Brown University zaprezentowali nową, obiecującą metodę, która może zrewolucjonizować leczenie tych schorzeń. Opracowali technikę wykorzystującą plazmowe nanopręty ze złota (AuNRs), które absorbują światło w bliskiej podczerwieni (NIR). Dzięki temu możliwa jest fototermiczna neuromodulacja bez zakłócania resztkowych funkcji wzrokowych pacjentów.
Mechanizm działania nowej technologii
Kluczowym elementem tej metody jest wprowadzenie nanoprętów ze złota do ciała szklistego oka za pomocą wstrzyknięcia. Te nanopręty, sprzężone z przeciwciałami anty-Thy1, aktywują komórki dwubiegunowe siatkówki, co wcześniej wymagało bardziej inwazyjnych technik. Dzięki tej innowacji możliwe jest rozległe pokrycie siatkówki, co przyczynia się do przywrócenia wysokiej rozdzielczości widzenia.
Korzyści płynące z nowej metody
- Mniejsza inwazyjność: Zamiast skomplikowanej operacji, wystarczy zastrzyk do ciała szklistego, co jest jedną z najprostszych procedur w okulistyce.
- Lepsza rozdzielczość: Nowa technika może objąć całe pole widzenia pacjenta, w przeciwieństwie do wcześniejszych metod, które ograniczały się do niewielkiej liczby pikseli.
- Zachowanie resztkowego widzenia: Ponieważ nanocząstki reagują na światło bliskiej podczerwieni, nie zakłócają one resztkowego widzenia, jakie pacjent może jeszcze posiadać.
- Długotrwałe działanie: Nanocząstki mogą pozostawać w siatkówce przez miesiące bez powodowania toksyczności.
Przyszłość technologii w leczeniu wzroku
Badacze przewidują, że w przyszłości możliwe będzie stworzenie systemu łączącego nanocząstki z laserem zamontowanym w okularach lub goglach. Kamery w tych urządzeniach zbierałyby dane obrazowe z otoczenia i wykorzystywały je do sterowania wzorami lasera w podczerwieni, co umożliwiłoby pacjentom widzenie.
Choć potrzeba jeszcze wielu badań, aby ta metoda mogła być wprowadzona w praktyce klinicznej, wstępne wyniki są niezwykle obiecujące. Jak podkreśla Jiarui Nie, jeden z głównych badaczy: „Wykazaliśmy, że nanocząstki mogą pozostawać w siatkówce przez miesiące bez większej toksyczności i mogą skutecznie stymulować układ wzrokowy. To bardzo zachęcające dla przyszłych zastosowań”.