Abdallah Ali Sherif, 75-letni mieszkaniec Hararu w Etiopii, przez całe życie zmagał się z brakiem wiedzy na temat historii swojego miasta. Jego rodzice nie rozmawiali o przeszłości, co zainspirowało go do odkrywania kulturowej tożsamości Hararu. Po latach pracy, Sherif otworzył muzeum, które ma na celu przywrócenie pamięci o dziedzictwie jego społeczności.
- Abdallah Ali Sherif, 75-letni mieszkaniec Hararu, otworzył muzeum, aby przywrócić pamięć o dziedzictwie swojego miasta.
- Harar był centrum islamskiej nauki i kultury rękopiśmiennej oraz stolicą Sultanatu Adal w XVI wieku.
- W 1887 roku Harar został przymusowo włączony do chrześcijańskiego imperium, co doprowadziło do osłabienia jego islamskiej kultury.
- Po 1991 roku Sherif rozpoczął działania na rzecz odkrywania kulturowej tożsamości Hararu, zbierając artefakty i muzykę.
- Muzeum Abdallaha Sherifa stało się pierwszym prywatnym muzeum w Etiopii i miejscem łączenia mieszkańców z ich historią.
Zapomniana historia Hararu
Harar, z kolorowymi glinianymi domami i wąskimi, brukowanymi uliczkami, przez wieki był centrum islamskiej nauki oraz kultury rękopiśmiennej. W XVI wieku stał się stolicą Sultanatu Adal, który kontrolował znaczne obszary współczesnej Somalii, Etiopii, Dżibuti i Erytrei. Miasto było ważnym punktem na szlakach handlowych, które łączyły Afrykę Wschodnią z Półwyspem Arabskim.
Represje i erozja kultury
W 1887 roku wojska Menelika II pokonały armię Hararu, co doprowadziło do przymusowego włączenia miasta do chrześcijańskiego imperium. W kolejnych dziesięcioleciach miasto doświadczyło represji, a jego islamska kultura została poważnie osłabiona. Znakami tego były m.in. zamiana arabskich tablic na amharskie oraz przekształcenie największego meczetu w kościół ortodoksyjny.
Misja Sherifa
Od 1991 roku, po wprowadzeniu federalizmu etnicznego, Sherif podjął działania mające na celu odkrycie kulturowej tożsamości Hararu. Zbierał artefakty, w tym muzykę i rękopisy, a po latach pracy otworzył pierwsze prywatne muzeum w Etiopii, Muzeum Abdallaha Sherifa, które stało się miejscem łączenia mieszkańców z ich historią.
Pasja do rękopisów
Sherif z pasją zbierał rękopisy, które są nie tylko dokumentami, ale także ważnym elementem kulturowym. „Każda książka, którą znajduję, to jakby podglądanie przez okno do pięknej i bogatej kultury, która była prawie zapomniana,” mówi Sherif. W jego muzeum znajduje się największa na świecie kolekcja islamskich rękopisów z Hararu, w tym ponad 1400 egzemplarzy.
Ożywienie tradycji introligatorskiej
Aby chronić rękopisy, Sherif ożywił starożytną tradycję introligatorską. Uczył się od ostatnich mistrzów rzemiosła, przywracając do życia praktykę, która zanikła. „Jeśli nie oprawisz książek, stracisz je,” podkreśla Sherif. Jego umiejętności w introligatorstwie sprawiły, że stał się jednym z najlepszych introligatorów w Afryce.
Szkolenie młodzieży
Od około dekady Sherif szkoli młodych ludzi w Hararze w zakresie introligatorskim. Elias Bule, jeden z jego uczniów, mówi: „Czuję się bardzo szczęśliwy, że mogę to przekazać przyszłym pokoleniom.” Dzięki takim inicjatywom, wiedza o kulturze Hararu ma szansę przetrwać i rozwijać się.
Walka o tożsamość
Historia Sherifa to nie tylko opowieść o odkrywaniu przeszłości, ale także o walce z tożsamościowym kryzysem. „Moje całe życie cierpiałem z powodu poważnego kryzysu tożsamości,” przyznaje. Jego determinacja w odkrywaniu prawdy o sobie i swojej społeczności przyniosła mu nie tylko osobistą satysfakcję, ale również przyczyniła się do ożywienia kultury Hararu.