- Więzi między dziećmi a dziadkami ze strony matki są silniejsze niż z rodziną ojca.
- Dziadkowie odgrywają kluczową rolę w rozwoju emocjonalnym i społecznym dzieci.
- Badania określają zjawisko "matczyny przywilej" w relacjach wnuków z dziadkami.
- Obecność dziadków w życiu dzieci jest ważniejsza niż ich genetyczne powiązania.
- W tradycyjnych kulturach azjatyckich rodzina ojca często pełni dominującą rolę w wychowywaniu dzieci.
Badacze z zespołu Christophera G. Chana wykazali, że więzi między dziećmi a dziadkami ze strony matki są statystycznie silniejsze niż te z rodziną ojca, co zostało określone mianem „matczyny przywilej”.
Wpływ dziadków na rozwój dzieci
Dziadkowie odgrywają istotną rolę w rozwoju emocjonalnym, społecznym i moralnym dzieci. Często stają się opiekunami, nauczycielami oraz powiernikami, oferując swoje doświadczenie i czas, którego rodzice mogą mieć mniej z powodu codziennych obowiązków.
Matczyny przywilej
W badaniach przeprowadzonych przez zespół Christophera G. Chana, autorów pracy „Matrilineal Advantage in Grandchild-Grandparent Relationships”, stwierdzono, że więzi między dziećmi a dziadkami ze strony matki są silniejsze niż te z rodziną ojca. Zjawisko to nazwano „matczynnym przywilejem”.
Obserwacje badaczy
Kanadyjska badaczka Violi Polomeno potwierdziła te obserwacje, zauważając, że babcie ze strony matki są najczęściej obecne przy narodzinach wnuków i wspierają je w pierwszych miesiącach życia.
Różnice kulturowe
Warto zaznaczyć, że wyniki badań dotyczą głównie społeczeństw zachodnich. W tradycyjnych kulturach, takich jak wiele krajów azjatyckich, to rodzina ojca, a zwłaszcza matka męża, często pełni dominującą rolę w wychowywaniu dzieci. W takich przypadkach synowe często mieszkają z teściami, a opieka nad starszymi rodzicami spoczywa na dorosłym synu.
Znaczenie obecności dziadków
Pomimo statystyk, dla dzieci najważniejsza jest obecność dziadków w ich życiu. Czas spędzony razem, wspólne zabawy, rozmowy i opieka budują prawdziwą więź. Pytanie, których dziadków dzieci kochają bardziej, ma mniej wspólnego z genetyką, a więcej z emocjonalną dostępnością i zaangażowaniem dziadków w życie wnuków.