AZS-AWF Warszawa (wioślarstwo)

Sekcja Wioślarska AZS-AWF Warszawa

Sekcja Wioślarska AZS-AWF Warszawa to część uczelnianego klubu sportowego, który funkcjonuje przy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Działa ona od 1917 roku, początkowo jako część środowiskowego klubu AZS Warszawa. Przez lata sekcja była systematycznie przejmowana przez AZS-AWF Warszawa, począwszy od 1952 roku. Jest to także jeden z członków założycieli Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich.

Historia

Powstanie sekcji

Początki sportu akademickiego w Warszawie sięgają I wojny światowej, kiedy to w 1916 roku, po zajęciu miasta przez armię niemiecką, zmieniono przepisy dotyczące uczelni i organizacji studenckich. W tym czasie działacze akademiccy, reprezentujący cztery warszawskie uczelnie, podjęli się częściowo nielegalnego tworzenia Akademickiego Związku Sportowego, wzorując się na AZS Kraków, działającym od 1908 roku. W połowie 1917 roku rozpoczęła działalność sekcja wioślarska, a pierwsze grupy kandydatów przeszły egzaminy z pływania w czerwcu tego samego roku na przystani Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Towarzystwo to szkoliło studentów i udostępniało im łodzie. Jesienią 1917 roku akademicy wzięli udział w swoich pierwszych regatach, oficjalnie jako członkowie Wydziału Wodnego Związku Sportowego Słuchaczów Politechniki.

W momencie odzyskania przez Polskę niepodległości oraz oficjalnego powołania Akademickiego Związku Sportowego w Warszawie, sekcja wioślarska dysponowała już przystanią na Wiśle oraz kilkoma własnymi łodziami półwyścigowymi, które zakupiono w połowie 1918 roku z funduszy przyznanych przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W listopadzie tego samego roku sekcja przejęła sprzęt od Deutsche Ruder-Vereinigung Warschau (niemieckiego klubu utworzonego w czasie wojny), co uczyniło AZS Warszawa jednym z najbogatszych klubów wioślarskich w Polsce.

Dwudziestolecie międzywojenne

Okres pierwszych lat niepodległości to czas rozkwitu sekcji. Już w grudniu 1919 roku AZS Warszawa, razem z dwunastoma innymi polskimi klubami, założył Polski Związek Towarzystw Wioślarskich. W 1920 roku, podczas pierwszych wioślarskich mistrzostw Polski, klubowa ósemka oraz czwórka ze sternikiem zdobyły pierwsze tytuły Mistrzów Polski. Te zwycięstwa zapoczątkowały ośmioletnią dominację warszawskiego AZS na krajowej scenie wioślarskiej, która została ukoronowana brązowym medalem na Mistrzostwach Europy w Como w 1927 roku oraz IV miejscem na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1928 roku.

W tym okresie kluczowym przedsięwzięciem była budowa przystani klubu, która została zrealizowana na działce przekazanej przez władze Warszawy przy ul. Wioślarskiej 8. Do 1927 roku zbudowano nie tylko hangar na łodzie, ale również czwarty w Polsce zimowy basen wioślarski. W kolejnych latach budowa była kontynuowana do połowy lat 30. Na przystani znajdował się również warsztat szkutniczy, w którym wytwarzano nowe łodzie dla klubu. Przystań była także miejscem organizacji imprez towarzyskich, a liczba członków sekcji wzrosła z 217 w 1919 roku do niemal 700 w 1937 roku. Była to największa i najaktywniejsza przedwojenna akademicka sekcja wioślarska w Polsce. W sekcji wioślarskiej działała także sekcja kobieca, która na przełomie lat 30. uczestniczyła w rywalizacji organizowanej przez PZTW, zajmując m.in. 7. miejsca w 1936 oraz 1937 roku.

W drugiej połowie lat 30. AZS Warszawa ponownie stał się potęgą wioślarską. Wzrost liczby członków oraz intensywne szkolenie zawodników przyniosły w klasyfikacji klubowej w 1938 roku 4. miejsce, a w 1939 roku 2. miejsce.

II wojna światowa

Działania wojenne wstrzymały działalność klubu oraz sekcji wioślarskiej. Wielu wioślarzy wzięło udział w walkach (np. Henryk Niezabitowski czy Marian Wodziański), a niektórzy stracili życie (w tym Andrzej Sołtan). Inni, jak Otton Gordziałkowski czy Lucjan Kulej, angażowali się w konspirację. Warto zaznaczyć, że H. Niezabitowski brał udział w organizacji jenieckiej olimpiady w 1944 roku w Oflagu II D w Gross-Born.

Okres powojenny

Po wojnie i powstaniu warszawskim wszystkie przystanie wioślarskie w stolicy zostały zniszczone. Sekcja wioślarska AZS Warszawa została wznowiona krótko po wojnie. W 1947 roku korzystała z odbudowanej przystani Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego i wzięła udział w pierwszych powojennych zawodach wioślarskich. Na koniec lat 40. sekcja odbudowała swoją przystań. W tym czasie najważniejszym zawodnikiem był skifista Teodor Kocerka, który był członkiem AZS Warszawa w latach 1949-52 oraz 1959-1960, kiedy to odniósł największe sukcesy międzynarodowe.

W równoległym czasie funkcjonowała sekcja wioślarska klubu AZS-AWF Warszawa, utworzona w 1952 roku. Początkowo korzystała ona z przystani AZS, położonej nieco powyżej Mostu Poniatowskiego. Na początku lat 60. AZS-AWF stał się jedyną akademicką sekcją wioślarską w Warszawie, przejmując wioślarzy AZS, ich sprzęt oraz trenerów. Decyzja ta była wynikiem centralnego planowania sportu, podjęta przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki.

W latach 50. oraz 60. AZS-AWF Warszawa koncentrował się głównie na szkoleniu kobiet, które zdobywały czołowe lokaty na krajowych mistrzostwach oraz regularnie reprezentowały Polskę na Mistrzostwach Europy od 1957 roku. Po rozpoczęciu mistrzostw świata w wioślarstwie, również brały udział w tych rozgrywkach. W 1968 roku sekcja przeniosła się w okolice Wału Miedzeszyńskiego, gdzie przystań stanowiły baraki. W tym okresie AZS był akademicką sekcją wyczynową, w której wiosłowali studenci z innych klubów, uczący się na warszawskich uczelniach, głównie na Akademii Wychowania Fizycznego. Taki model działania został później wprowadzony przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki, który w drugiej połowie lat 70. narzucił reformę wyczynowego sportu akademickiego, przenosząc do nowo utworzonych klubów AZS-AWF sekcje wyczynowe międzyuczelniane.

W latach 70. obok silnej grupy kobiet, sukcesy zaczęli odnosić również mężczyźni. W drugiej połowie tej dekady rozpoczęto także szkolenie młodszych zawodników, współpracując ze Szkolnym Wojewódzkim Ośrodkiem Sportowym nr 2 w Warszawie oraz obejmując patronatem Technikum Samochodowe nr 2 w Warszawie. Ta współpraca przyniosła liczne sukcesy w młodszych kategoriach wiekowych oraz przyczyniła się do poprawy wyników seniorów, np. Kajetan Broniewski przeszedł do AZS-AWF Warszawa w wyniku tej współpracy. W latach 80. sekcja przeniosła się do prowizorycznych baraków nad Kanał Żerański, w pobliżu Elektrowni Żerań.

W 1988 roku trudna sytuacja finansowa oraz braki sprzętowe zmusiły klub do zaprzestania współpracy z szkołą oraz z klubem szkolącym młodzież, co było związane z kryzysem gospodarczym pod koniec PRL. Przemiany ustrojowe w 1989 roku zastały sekcję w bardzo złej sytuacji finansowej, z brakiem funduszy i zmniejszoną liczbą zawodników, którzy w większości byli studentami AWF Warszawa. Najlepsi zawodnicy zostali objęci centralnym systemem szkolenia PZTW, co pozwoliło sekcji przetrwać te trudne czasy.

Mimo trudności, w latach 1988-2004 zawodnicy odnosili największe sukcesy w historii klubu na arenie międzynarodowej. Po krótkim pogorszeniu wyników, od 2014 roku zawodnicy i zawodniczki klubu ponownie zaczęli zdobywać medale na igrzyskach olimpijskich oraz mistrzostwach świata i Europy. Od 2015 roku sekcja znajduje się wśród trzech najlepszych klubów wioślarskich w Polsce, mimo niewielkiej liczby zawodników.

Galeria zdjęć

Wyniki sportowe

Osiągnięcia przedwojenne

Przed II wojną światową wioślarze AZS Warszawa byli w czołówce krajowej. Ich osady zdobyły osiem tytułów Mistrzów Polski, dominując w latach 1920-1927. Było to znaczące osiągnięcie, ponieważ w przedwojennych mistrzostwach PZTW tytuły przyznawano tylko w niektórych konkurencjach. Mistrzostwo Polski zdobyli:

• czwórka ze sternikiem w 1920 roku: W. Bielobradek, L. Kulej, H. Niezabitowski, J. Dobrowolski, sternik W. Nadratowski,
• ósemka w 1920 roku: J. Dobrowolski, L. Kulej, H. Niezabitowski, S. Piątkowski, E. Strug, St. Lilpop, W. Bielobradek, J. Mazurek, sternik S. Grodzki,
• czwórka ze sternikiem w 1923 roku: O. Gordziałkowski, T. Malze, J. Mazurek, H. Niezabitowski, sternik W. Nadratowski,
• czwórka ze sternikiem w 1924 roku: O. Gordziałkowski, P. Kurnicki, NN, H. Niezabitowski, sternik W. Nadratowski,
• czwórka ze sternikiem w 1925 roku: O. Gordziałkowski, L. Kulej, P. Kurnicki, H. Niezabitowski, sternik W. Nadratowski,
• ósemka w 1925 roku: S. Cybulski, O. Gordziałkowski, L. Kulej, S. Lutyk, J. Łaszewski, L. May, H. Niezabitowski, P. Kurnicki, sternik J. Mazurek,
• ósemka w 1926 roku: S. Cybulski, O. Gordziałkowski, M. Kozakowski, L. Kulej, P. Kurnicki, H. Niezabitowski, L. May, Cz. Seredyński, sternik W. Nadratowski,
• ósemka w 1927 roku: O. Gordziałkowski, P. Kurnicki, J. Łaszewski, H. Niezabitowski, J. Poczobut, A. Sołtan, J. Ślązak, M. Wodziański, sternik E. Czaplicki.

AZS Warszawa zdobył również 7 drugich miejsc oraz 12 trzecich miejsc w konkurencjach „mistrzowskich”. W rywalizacji międzynarodowej, zawodnicy AZS Warszawa reprezentując Polskę, osiągnęli sukcesy takie jak:

• W 1928 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie, gdzie ósemka zajęła IV miejsce (Otton Gordziałkowski, Józef Łaszewski, Henryk Niezabitowski, Wacław Michalski, Andrzej Sołtan, Marian Wodziański).
• W 1927 roku, ósemka zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Como, w składzie: Otton Gordziałkowski, Piotr Kurnicki, Józef Łaszewski, Henryk Niezabitowski, J. Poczobut, Andrzej Sołtan, Marian Wodziański oraz sternik Józef Mazurek.
• W 1927 roku ta sama ósemka wygrała międzynarodowe regaty we Włoszech (Pawia).
• W 1924 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, sternik z AZS Warszawa, Władysław Nadratowski, prowadził czwórkę, która odpadła w eliminacjach.

W ogólnopolskiej rywalizacji PZTW, sekcja wioślarska AZS Warszawa była klasyfikowana od 1925 roku. W dwudziestoleciu międzywojennym uzyskała następujące wyniki w klasyfikacji klubowej:

• w 1925 – 2 miejsce na 12 klubów,
• w 1926 – 2 miejsce na 14 klubów,
• w 1927 – 1 miejsce na 15 klubów,
• w 1928 – 1 miejsce na 13 klubów,
• w 1929 – 6 miejsce na 19 klubów,
• w 1930 – 3 miejsce na 22 kluby,
• w 1931 – 16 miejsce na 27 klubów,
• w 1932 – 21 miejsce na 27 klubów,
• w 1933 – 13 miejsce na 42 kluby,
• w 1934 – 21 miejsce na 41 klubów,
• w 1935 – 11 miejsce na 46 klubów,
• w 1936 – 15 miejsce na 42 kluby,
• w 1937 – 16 miejsce na 41 klubów,
• w 1938 – 4 miejsce na 44 kluby,
• w 1939 – 2 miejsce na 36 klubów.

Warto zauważyć, że wiele klubów nie uczestniczyło w rywalizacji w poszczególnych latach lub nie zdobyło punktów. Na początku lat 20. AZS Warszawa koncentrował się na zdobywaniu tytułów Mistrzów Polski, a nie punktów w mniej istotnych regatach.

Osiągnięcia powojenne

Największymi osiągnięciami sekcji po wojnie były cztery brązowe medale olimpijskie oraz udział 24 zawodników w 11 różnych igrzyskach olimpijskich w latach 1952-2016. Liczni zawodnicy AZS-AWF Warszawa reprezentowali Polskę w mistrzostwach świata i Europy, zdobywając medale w różnych kategoriach wiekowych. Sekcja jest od wielu lat jednym z czołowych klubów wioślarskich w Polsce.

Według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, AZS-AWF Warszawa w ostatnich latach zajmował wysokie miejsca w klasyfikacji drużynowej:

• w roku 1997 – 19 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1998 – 6 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1999 – 6 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2000 – 8 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2001 – 7 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2002 – 14 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2003 – 8 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2004 – 7 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2005 – 7 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2006 – 4 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2007 – 4 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2008 – 4 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2009 – 8 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2010 – 11 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2011 – 10 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2012 – 10 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2013 – 10 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2014 – 9 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2015 – 3 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2016 – 2 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2017 – 3 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2018 – 2 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów.

Najwybitniejsi zawodnicy

W historii sekcji wioślarskiej AZS-AWF Warszawa oraz wcześniejszego AZS Warszawa, wyróżniali się następujący zawodnicy:

• Teodor Kocerka – dwukrotny medalista olimpijski, mistrz Europy. Był zawodnikiem AZS Warszawa w latach 1949-52 oraz 1959-60. Jego sukcesy to:
  • 1952 – Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach – brązowy medal w jedynce,
  • 1960 – Igrzyska Olimpijskie w Rzymie – brązowy medal w jedynce,
  • 1959 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Mâcon – brązowy medal w jedynce,
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Agnieszka Kobus-Zawojska – medalistka olimpijska, mistrzyni świata i Europy. Jej osiągnięcia:
  • 2016 – Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro – brązowy medal w czwórce podwójnej,
  • 2018 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Płowdiwie – złoty medal w czwórce podwójnej,
  • 2017 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Sarasocie – srebrny medal w czwórce podwójnej,
  • 2018 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Glasgow – złoty medal w czwórce podwójnej,
  • 2016 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Brandenburgu – srebrny medal w czwórce podwójnej,
  • 2015 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Poznaniu – brązowy medal w czwórce podwójnej,
  • 2014 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Belgradzie – brązowy medal w czwórce podwójnej,
  • 2020 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Poznaniu – brązowy medal w czwórce podwójnej,
  • wielokrotna mistrzyni Polski.
• Kajetan Broniewski – medalista olimpijski, medalista mistrzostw świata, dwukrotny akademicki mistrz świata. Jego sukcesy w barwach AZS-AWF Warszawa to:
  • 1992 – Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie – brązowy medal w jedynce,
  • 1988 – Igrzyska Olimpijskie w Seulu – V miejsce w jedynce,
  • 1996 – Igrzyska Olimpijskie w Atlancie – XIII miejsce w dwójce podwójnej,
  • 1991 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Wiedniu – brązowy medal w jedynce,
  • 1989 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Bledzie – IV miejsce w jedynce,
  • 1990 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Lake Barrington – IV miejsce w jedynce,
  • 1984 – Akademickie Mistrzostwa Świata w Mediolanie – złote medale na 500 m i 200 m w dwójce podwójnej,
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Adam Bronikowski – dwukrotny olimpijczyk, dwukrotny medalista mistrzostw świata. Jego osiągnięcia:
  • 2004 – Igrzyska Olimpijskie w Atenach – IV miejsce w czwórce podwójnej,
  • 2000 – Igrzyska Olimpijskie w Sydney – VIII miejsce w czwórce podwójnej,
  • 2002 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Sewilli – srebrny medal w czwórce podwójnej,
  • 2003 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Mediolanie – brązowy medal w czwórce podwójnej,
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Henryk Niezabitowski – najbardziej utytułowany zawodnik sekcji przedwojennej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, a także powstania warszawskiego. Jego sukcesy to:
  • 1928 – Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie – IV miejsce w ósemce,
  • 1927 – Mistrzostwa Europy w Amsterdamie – brązowy medal w ósemce,
  • osiem tytułów Mistrza Polski.
• Otton Gordziałkowski – drugi najbardziej utytułowany zawodnik sekcji przedwojennej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kampanii wrześniowej oraz powstania warszawskiego. Jego osiągnięcia:
  • 1928 – Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie – IV miejsce w ósemce,
  • 1927 – Mistrzostwa Europy w Amsterdamie – brązowy medal w ósemce,
  • sześć tytułów Mistrza Polski.
• Andrzej Krzepiński – dwukrotny olimpijczyk, wicemistrz świata. Jego wyniki:
  • 1988 – Igrzyska Olimpijskie w Seulu – VII miejsce w czwórce podwójnej,
  • 1992 – Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie – XI miejsce w dwójce podwójnej,
  • 1986 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Nottingham – srebrny medal w czwórce podwójnej,
  • mistrz Uniwersjady (Zagrzeb 1987) oraz pięciokrotny akademicki mistrz świata (Mediolan 1984 i Amsterdam 1986),
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Sławomir Cieślakowski – olimpijczyk z Seulu, wicemistrz świata. Jego sukcesy:
  • 1988 – Igrzyska Olimpijskie w Seulu – VII miejsce w czwórce podwójnej,
  • 1986 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Nottingham – srebrny medal w czwórce podwójnej,
  • mistrz Uniwersjady (Zagrzeb 1987) oraz trzykrotny akademicki mistrz świata (Mediolan 1984 i Amsterdam 1986),
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Natan Węgrzycki-Szymczyk – olimpijczyk z Rio De Janeiro, mistrz świata juniorów i medalista młodzieżowych mistrzostw świata w jedynce. Jego wyniki:
  • 2016 – Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro – VII miejsce w jedynce,
  • 2020 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Poznaniu – srebrny medal w jedynce,
  • 2021 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Varese – brązowy medal w jedynce,
  • 2018 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Glasgow – IV miejsce w jedynce,
  • 2014 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Varese – srebrny medal w jedynce,
  • 2016 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Rotterdamie – srebrny medal w jedynce,
  • 2015 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Płowdiwie – brązowy medal w jedynce,
  • 2017 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Płowdiwie – brązowy medal w jedynce,
  • 2013 – Mistrzostwa Świata Juniorów w Troki – złoty medal w jedynce,
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Janina Klucznik – olimpijka z Moskwy. Jej osiągnięcia:
  • 1980 – Igrzyska Olimpijskie w Moskwie – V miejsce w dwójce podwójnej,
  • 1979 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Bled – V miejsce w dwójce podwójnej,
  • 1977 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Amsterdamie – VIII miejsce w jedynce,
  • wielokrotna mistrzyni Polski.
• Wiesław Długosz, Wojciech Repsz i sternik Jacek Rylski – olimpijczycy z Monachium, startujący w dwójce ze sternikiem. Ich osiągnięcia:
  • 1972 – Igrzyska Olimpijskie w Monachium – VI miejsce,
  • 1971 – Mistrzostwa Europy Seniorów w Kopenhadze – V miejsce.
• Tomasz Świątek – olimpijczyk z Seulu. Jego sukcesy:
  • 1988 – Igrzyska Olimpijskie w Seulu – VII miejsce w czwórce podwójnej,
  • 1987 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Kopenhadze – V miejsce w czwórce podwójnej,
  • 1989 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Bledzie – V miejsce w czwórce podwójnej,
  • mistrz Uniwersjady (Zagrzeb 1987) oraz trzykrotny akademicki mistrz świata (Mediolan 1984 i Amsterdam 1986),
  • wielokrotny mistrz Polski.
• Anna Karbowiak i Małgorzata Kawalska – olimpijki z Montrealu, startujące w dwójce bez sterniczki. Ich osiągnięcia:
  • 1976 – Igrzyska Olimpijskie w Montrealu – VIII miejsce,
  • 1974 – Mistrzostwa Świata Seniorek w Nottingham – V miejsce,
  • ponadto zdobyły brązowy medal w Mistrzostwach Europy Seniorek w Moskwie w 1973 roku, płynąc na czwórce ze sterniczką.
• Zyta Jarka i Elwira Lorenz – olimpijki z Seulu z 1988 roku, wchodzące w skład osady czwórki ze sterniczką. Ich osiągnięcia:
  • 1988 – Igrzyska Olimpijskie w Seulu – VIII miejsce,
  • 1985 – Mistrzostwa Świata Seniorek w Hazewinkel – V miejsce,
  • ponadto były wielokrotnymi mistrzyniami Polski.
• Piotr Bochenek – olimpijczyk z Sydney. Jego wyniki:
  • 2000 – Igrzyska Olimpijskie w Sydney – X miejsce w dwójce bez sternika,
  • dwukrotny akademicki mistrz świata (1998 i 2000).
• Cezary Jędrzycki – olimpijczyk z Barcelony. Jego osiągnięcia:
  • 1992 – Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie – XI miejsce w czwórce podwójnej,
  • 1993 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Račice – VI miejsce w czwórce ze sternikiem,
  • dwukrotny akademicki mistrz świata (Poznań 1992).
• Paweł Jarosiński – olimpijczyk z Sydney. Jego wyniki:
  • 2000 – Igrzyska Olimpijskie w Sydney – XIII miejsce w czwórce bez sternika,
  • 2002 – Mistrzostwa Świata Seniorów w Sewilli – VIII miejsce w czwórce bez sternika,
  • dwukrotny akademicki mistrz świata (Poznań 1992).

Przypisy

Bibliografia

Ryszard Kobendza, Sekcja wioślarska AZS w Warszawie w latach 1917-1939, Komisja Historyczna PZTW, Warszawa 1991.

Maria Rotkiewicz, AZS-AWF Warszawa 1949-2009, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62045-21-1.

Anna Grzębkowska-Lemańczyk, Osiągnięcia sportowe sekcji KS AZS-AWF Warszawa w latach 1952-2004, w: Z dziejów wioślarstwa w Polsce. Materiały z sesji popularno-naukowej odbytej 15 października 2004 roku w Poznaniu, Warszawa 2005, s. 39-46, ISBN 83-916217-1-5

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona sekcji.