ATS D7

ATS D7 to samochód Formuły 1, który został zaprojektowany przez Gustava Brunnera i skonstruowany przez firmę ATS na sezon 1984. Pojazd nie zdobył żadnych punktów i był ostatnim modelem stworzonym przez ATS przed rozwiązaniem zespołu.

Historia

W 1977 roku niemiecki producent kół ATS postanowił rozszerzyć swoją działalność, debiutując w Formule 1 jako zespół wyścigowy. Założycielem i menedżerem ATS był Günther Schmidt. Pomimo przyciągnięcia kilku utalentowanych kierowców oraz inżynierów, samochody ATS rzadko były w stanie konkurować z innymi pojazdami na torze. Zespół rozpoczął swoje zmagania w Formule 1, wykorzystując model Penske PC4, ale od 1978 roku zaczął produkować własne samochody, które początkowo były napędzane silnikami Ford.

W wyniku „rewolucji turbo”, zapoczątkowanej przez Renault, ATS zrezygnował z silników Forda i w 1983 roku podpisał umowę z BMW. Gustav Brunner zaprojektował nadwozie z włókna węglowego, które było napędzane turbodoładowanym silnikiem czterocylindrowym. Mimo zastosowania nowoczesnych materiałów i silnika, model ATS D6 nie osiągał dobrych rezultatów. W tym samym sezonie, korzystając z tego samego silnika, Nelson Piquet zdobył tytuł mistrza świata, prowadząc Brabhama.

Na sezon 1984 Brunner wprowadził modyfikacje do projektu D6, tworząc mniejszy model D7. Wkrótce po tym opuścił zespół. Manfred Winkelhock nie zdobył żadnych punktów, a drugim kierowcą, który wystartował w kilku Grand Prix, był Gerhard Berger. Mimo że finiszował na szóstej pozycji w Grand Prix Włoch, nie zdobył punktów, gdyż nie był uprawnionym do tego kierowcą zgodnie z regulaminem.

Pod koniec sezonu wygasła umowa ATS z BMW, co pozostawiło zespół bez silnika, a Schmidt zdecydował się na rozwiązanie zespołu.

Wyprodukowano jedynie dwa egzemplarze modelu D7.