AT (z ang. Advanced Technology) to standard dotyczący konstrukcji płyty głównej, zasilaczy oraz obudów komputerowych. Aktualnie został on zastąpiony przez standard ATX.
Standard AT został wprowadzony przez firmę IBM w 1984 roku. W przeciwieństwie do wcześniejszych standardów, takich jak PC i XT, zyskał ogromną popularność dzięki rozkwitowi rynku komputerowego w latach 80. Klony komputerów IBM, które powstawały w tym okresie, korzystały z konstrukcji zgodnych z AT, co dodatkowo przyczyniło się do jego sukcesu. W latach 90. wielu użytkowników wciąż korzystało z tego standardu oraz jego wariantów, takich jak Baby AT.
W 1995 roku firma Intel opracowała standard ATX, który wkrótce zastąpił zarówno standardy AT, jak i Baby AT. Od 1997 roku standard ATX stał się dominującym rozwiązaniem na rynku komputerów.
Konstrukcja
Standard AT charakteryzuje się między innymi:
- przełącznikiem stanowym, który posiada dwa stany: włączony i wyłączony; przed wyłączeniem zasilania komputera należy najpierw zamknąć system operacyjny,
- jednym złączem DIN przeznaczonym do podłączania klawiatury,
- brakiem ustalonego standardu lokalizacji komponentów na płycie głównej, co czasami prowadzi do konfliktów przestrzennych przy dołączaniu elementów – na przykład umiejscowienie zasilacza może utrudniać dostęp do pamięci operacyjnej,
- dwoma niemal identycznymi złączami zasilania, których podobieństwo często powodowało uszkodzenia płyty głównej przez ich pomylenie,
- dwoma napięciami zasilania: 5 V oraz 12 V,
- gniazdami szeregowymi i równoległymi, które były umieszczane oddzielnie na tzw. śledziach i podłączane do płyty głównej za pomocą taśm.
Płyta główna w standardzie AT ma rozmiar 12 cali (dokładnie 12 na 13,8 cala, czyli 305×350 mm), co sprawia, że nie pasuje do obudów typu mini desktop oraz mini tower. Płyty tego typu zajmują dużo miejsca, co utrudnia instalację dodatkowych napędów dyskowych. Zasilanie dostarczane jest przy pomocy dwóch niemal identycznych przewodów 6-pinowych, co często prowadzi do uszkodzeń płyty głównej z powodu błędnego podłączenia.
Odmiany
W 1985 roku firma IBM zaprezentowała wariant Baby AT. Wkrótce potem większość producentów komputerów zaczęła rezygnować ze standardu AT na rzecz mniejszego i tańszego Baby AT. Płyty główne tego typu miały taką samą funkcjonalność jak AT, jednak były o 2 cale (51 mm) węższe, podczas gdy długość pozostała prawie niezmieniona.
Mimo że standard Baby AT jest już przestarzały, wciąż bywa stosowany w niektórych komputerach osobistych. Obecnie produkowane komputery osobiste są z nim zgodne wstecz.