ASU-57 – Samobieżne Działo Przeciwpancerne
ASU-57 to radzieckie działo samobieżne, które powstało po II wojnie światowej, przeznaczone do użytku w wojskach powietrznodesantowych.
Prototyp ASU-57 został opracowany w 1951 roku. Pojazd charakteryzował się kadłubem w dużej mierze wykonanym z aluminium, co przyczyniło się do jego lekkości. W celu obniżenia profilu, górne płyty pancerza zarówno z przodu, jak i z tyłu mogły być składane. Pojazd był wyposażony w gąsienicowy układ jezdny z czterema kołami bieżnymi po każdej stronie. Koła napędowe umieszczone były z przodu. Gąsienice wspierały dwie rolki biegu powrotnego z każdej strony. W przedniej części kadłuba znajdował się układ przeniesienia mocy, a za nim, po prawej stronie, znajdował się silnik gaźnikowy, który pochodził z samochodu osobowego Pobieda M-20 (początkowo stosowano silniki B-70 lub A-72, a później także M-20ES). Za silnikiem znajdował się odkryty przedział bojowy, w którym centralne miejsce zajmowała armata H-51 lub H-51M o kalibrze 57 mm. Można było z niej strzelać pociskami odłamkowo-burzącymi (z maksymalną donośnością 6100 m) oraz przeciwpancernymi (z donośnością skuteczną 1250 m). Armata miała szybkostrzelność wynoszącą 6-10 strzałów na minutę. Kąt ostrzału w poziomie wynosił 16°, a w pionie od -5 do +12°. Po lewej stronie armaty siedział celowniczy, a po prawej kierowca i ładowniczy. W tylnej części przedziału załogi można było w razie potrzeby przewozić do 6 żołnierzy desantu.
Działa ASU-57 były w użyciu w batalionach przeciwpancernych pułków powietrznodesantowych. Każdy batalion dysponował trzema bateriami, które składały się z sześciu pojazdów ASU-57 w każdej. Pojazdy te po raz pierwszy zaprezentowano publicznie w 1957 roku podczas defilady z okazji Dnia Zwycięstwa.
Od lat 60. XX wieku ASU-57 były stopniowo zastępowane przez ASU-85. Ostateczne wycofanie z uzbrojenia miało miejsce w połowie lat 70. (według niektórych zachodnich źródeł na początku lat 90.), po wprowadzeniu do służby bojowych wozów desantowych BMD-1 oraz ich wersji wsparcia.
ASU-57 były przystosowane do zrzutu na spadochronach, co oznaczało, że podczas zrzutu pojazd umieszczany był na specjalnej platformie, do której mocowane były spadochrony. Ta cecha sprawiła, że pojazdy nie zostały wycofane po wprowadzeniu ASU-85, które wymagały lądowania na wcześniej zdobytych lotniskach.
Użytkownicy
- Egipt – Dostarczone we wczesnych latach 60. i używane podczas Wojny Sześciodniowej.
- Etiopia
- Jugosławia
- Korea Północna
- NRD – Nationale Volksarmee otrzymała 20 egzemplarzy ASU-57 w latach 1961-1962.
- Sahara Zachodnia – Front Polisario otrzymał nieznaną liczbę pojazdów z Libii.
- Wietnam
- ZSRR
Przypisy
Bibliografia
Kustosz. ASU-57. „Raport-wto”. 2007. nr 3. s. 82. ISSN 1479-270X.