ASMR

ASMR – Zjawisko Przyjemnego Mrowienia

ASMR (ang. autonomous sensory meridian response, często błędnie tłumaczone jako „samoistna odpowiedź meridianów czuciowych”) to fenomen odczuwania przyjemnego mrowienia w obszarze głowy, szyi oraz innych częściach ciała. Może on być wywołany przez różnorodne bodźce wizualne, dźwiękowe, dotykowe oraz zapachowe.

Badania naukowe dotyczące charakterystyki oraz klasyfikacji ASMR przeprowadzono wielokrotnie, po raz pierwszy przez Emmę L. Barratt i Nicka J. Davisa. Wyniki ich prac wskazują, że doświadczanie ASMR to rzeczywista aktywność mózgu, która korzystnie wpływa na zdrowie. Uważa się, że zjawisko to może redukować aktywność obszarów mózgu odpowiedzialnych za stres. Zbadano, że 97% osób doświadczających ASMR odczuwa to zjawisko tuż przed zaśnięciem. ASMR bywa nazywane „orgazmem mózgu”, mimo że profesjonalne metody wywoływania ASMR nie są związane z erotyką, a jedynie 3% ludzi doświadcza ASMR w inny sposób niż relaksacyjny.

W sieci pojawiły się filmy mające na celu wywołanie ASMR – do 2018 roku na platformie YouTube opublikowano ponad 13 milionów takich nagrań.

Pochodzenie Nazwy

Nazwa autonomous sensory meridian response została wprowadzona przez Jennifer Allen w 2010 roku. Autonomous oznacza samodzielność reakcji na bodźce zewnętrzne. Sensory oraz response tłumaczymy jako odpowiedź mózgu na te bodźce. Termin meridian według Jennifer Allen odnosi się do stanu euforii.

Wyzwalacze

Osoby, które doświadczyły ASMR, wskazują na różne bodźce, które działają jako wyzwalacze. Na YouTube można znaleźć tysiące filmów, w których wyzwalaczami są delikatnie wypowiadane zdania, szepty oraz różnorodne dźwięki, takie jak skrobanie, szuranie, dźwięk suszarki do włosów czy też dźwięk nożyczek fryzjerskich. Dodatkowo, delikatne dotknięcia, na przykład w okolicy karku, mogą również działać jako bodźce wizualne, takie jak masaż karku. Najczęściej jednak zjawisko ASMR występuje w wyniku połączenia przynajmniej dwóch bodźców, na przykład wizualnego i dźwiękowego. Wywoływanie ASMR stało się możliwe na odległość, głównie dzięki filmom nagranym przy użyciu technologii nagrywania binauralnego.

Reakcja Środowiska Naukowego

Steven Novella, dyrektor Wydziału Neurologii na Yale School of Medicine oraz aktywny zwolennik sceptycyzmu naukowego, twierdzi, że brakuje solidnych dowodów potwierdzających istnienie ASMR. Proponuje on użycie metod obrazowania, takich jak rezonans magnetyczny oraz przezczaszkowa stymulacja magnetyczna, aby zbadać mózgi osób doświadczających tego zjawiska. Zasugerował również, że ASMR może być formą aktywności stymulującej ośrodek przyjemności w podwzgórzu.

Tom Stafford, wykładowca psychologii i nauk poznawczych na Uniwersytecie w Sheffield, zauważył, że fenomen ASMR może być rzeczywisty, jednak jest trudny do badania. Wewnętrzne doświadczenia stanowią temat licznych badań psychologicznych, ale jeśli dana osoba przeżywa coś, co nie jest powszechne, naukowcy mogą mieć trudności z ustaleniem, czy takie doświadczenia naprawdę mają miejsce. Można to porównać do synestezji – zjawiska, które przez lata było uznawane za mit, aż do roku 1990, kiedy to udało się udowodnić istnienie tego fenomenu.

Edward J. O’Connor, neurolog z Santa Monica College, podkreśla, że nie ma jednego impulsu, który wywołuje ASMR u wszystkich, co utrudnia dokładne badania tego zjawiska.

Psychiatra Michael Yasinski popiera tezę o słuszności ASMR i uważa, że jest to zjawisko podobne do medytacji: poprzez skupienie i relaks ASMR może wyłączać obszary mózgu odpowiedzialne za stres i niepokój.