ARV General José Trinidad Moran to fregata wenezuelska (pierwotnie klasyfikowana jako lekki niszczyciel) z czasów zimnej wojny, będąca jedną z sześciu jednostek typu Almirante Clemente. Okręt został zwodowany 12 grudnia 1954 roku w stoczni Ansaldo w Livorno, a do Marynarki Wojennej Wenezueli dołączył w styczniu 1957 roku. Jednostka, nosząca znaki burtowe D-22 i F-12, zakończyła służbę jako fregata w marcu 1986 roku, po czym została przekazana Straży Granicznej. Oznaczona znakiem GC-12, została wycofana ze służby w 2009 roku.
Projekt i budowa
Pierwsze trzy fregaty, które początkowo uznano za lekkie niszczyciele, zamówiono we Włoszech w 1953 roku. W celu zredukowania kosztów budowy jednostek zastosowano szeroką gamę stopów aluminium, co niestety przyniosło wiele problemów podczas ich eksploatacji. Okręty były wyposażone w klimatyzowane pomieszczenia załogi oraz stanowiska dowodzenia, a także stabilizatory Denny-Brown.
Fregata General José Trinidad Moran została zbudowana w stoczni Ansaldo w Livorno. Stępkę okrętu położono 5 maja 1954 roku, a zwodowanie miało miejsce 12 grudnia 1954 roku. Ukończenie budowy nastąpiło w 1956 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Długość całkowita fregaty wynosiła 99,1 metra, szerokość 10,8 metra, a maksymalne zanurzenie osiągało 3,4 metra. Wyporność standardowa jednostki wynosiła 1300 ton, a pełna 1500 ton. Okręt był napędzany przez dwie turbiny parowe Ansaldo-Parsons o łącznej mocy 24 000 KM, z parą dostarczaną przez dwa kotły Ansaldo-Foster Wheeler. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 34 węzłów. Fregata mogła zabrać 350 ton paliwa, co zapewniało zasięg wynoszący 3500 Mm przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych zestawów dział uniwersalnych kal. 102 mm Mark XIX L/45, kierowanych radarem. W skład uzbrojenia przeciwlotniczego wchodziły dwa podwójne zestawy działek Bofors kal. 40 mm Mark 1 L/60 oraz cztery podwójne zestawy działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark 24 L/70. Dodatkowo, jednostka była wyposażona w potrójny aparat torpedowy kal. 533 mm. Broń ZOP obejmowała dwa 24-pociskowe miotacze Hedgehog oraz cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych. Wyposażenie radioelektroniczne składało się z radarów SPS-6, SPS-10 i SPG-34 oraz sonaru SQS-4.
Załoga okrętu liczyła 12 oficerów oraz 150 podoficerów i marynarzy.
Służba
10 stycznia 1957 roku fregata została włączona do Marynarki Wojennej Wenezueli, otrzymując numer taktyczny D-22. W kwietniu 1968 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird rozpoczęto jej gruntowną modernizację: zdemontowano oba stanowiska dział kal. 102 mm, w ich miejsce zamontowano dwie pojedyncze armaty OTO Melara kal. 76 mm L/62; całe uzbrojenie przeciwlotnicze i torpedowe zostało usunięte, a zastąpiono je podwójnym zestawem działek kal. 40 mm Breda-Bofors L/70 oraz dwiema potrójnymi wyrzutniami torped kal. 324 mm. Okręt otrzymał również nowe wyposażenie radioelektroniczne, w tym radary Decca 1226, Plessey AWS-2 i Selenia RTN-10X oraz sonar Plessey MS-26. W połowie stycznia 1976 roku General José Trinidad Moran rozpoczął próby morskie po zakończeniu modernizacji; w tym roku zmieniono także jego numer taktyczny na F-12. W latach 1984–1985 we Włoszech zainstalowano nowe jednostki napędowe: dwa silniki wysokoprężne GMT 16-645 E7CA o łącznej mocy 6000 KM, co spowodowało spadek maksymalnej prędkości do 22 węzłów.
W marcu 1986 roku fregata General José Trinidad Moran została przekazana Straży Granicznej, otrzymując oznaczenie GC-12. Jednostka została ostatecznie wycofana ze służby w 2009 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Ivan Gogin: ALMIRANTE CLEMENTE frigates (1956-1957). Navypedia. [dostęp 2018-03-06]. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. Nowy Jork: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. Londyn: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. Londyn: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Londyn: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. Londyn: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. Londyn: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.).