ARV Almirante José García
ARV Almirante José García to wenezuelska fregata, która początkowo była klasyfikowana jako lekki niszczyciel. Należy do okresu zimnej wojny i jest jedną z sześciu jednostek typu Almirante Clemente. Okręt został zwodowany 12 października 1956 roku w stoczni Ansaldo w Livorno, a do Marynarki Wojennej Wenezueli dołączył w 1957 roku. Jego znak burtowy to D-33, a służbę zakończył w 1977 roku.
Projekt i budowa
Druga seria trzech fregat typu Almirante Clemente została zamówiona w Włoszech w 1954 roku. W procesie budowy jednostek zastosowano stopy aluminium w celu obniżenia kosztów, co jednak przyczyniło się do licznych problemów w trakcie eksploatacji. Okręty były wyposażone w klimatyzowane pomieszczenia dla załogi oraz stanowisko dowodzenia, a także stabilizatory Denny-Brown.
ARV Almirante José García został zbudowany w stoczni Ansaldo w Livorno. Stępkę okrętu położono 12 grudnia 1954 roku, był on zwodowany 12 października 1956 roku, a ukończono go w 1957 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Długość całkowita fregaty wynosiła 99,1 metra, szerokość 10,8 metra, a maksymalne zanurzenie 3,4 metra. Wyporność standardowa wynosiła 1300 ton, a pełna 1500 ton. Okręt był napędzany przez dwie turbiny parowe Ansaldo-Parsons, które łącznie generowały moc 24 000 KM, a parę dostarczały dwa kotły Ansaldo-Foster Wheeler. Dzięki dwuśrubowemu układowi napędowemu, fregata mogła osiągnąć prędkość 34 węzłów. Okręt miał zapas paliwa wynoszący 350 ton, co zapewniało zasięg 3500 Mm przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych zestawów dział uniwersalnych kal. 102 mm Mark XIX L/45, kierowanych radarem. Okręt miał także silne uzbrojenie przeciwlotnicze, które obejmowało dwa podwójne zestawy działek Bofors kal. 40 mm Mark 1 L/60 oraz cztery podwójne zestawy działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark 24 L/70. Dodatkowo, uzbrojenie uzupełniał potrójny aparat torpedowy kal. 533 mm. W zakresie broni ZOP znajdowały się dwa 24-pociskowe miotacze Hedgehog oraz cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary SPS-6, SPS-10 i SPG-34 oraz sonar SQS-4.
Załoga okrętu składała się z 12 oficerów oraz 150 podoficerów i marynarzy.
Służba
Okręt został przyjęty do Marynarki Wojennej Wenezueli w 1957 roku, otrzymując numer taktyczny D-33. W 1962 roku przeprowadzono modernizację uzbrojenia w macierzystej stoczni w Livorno: zdemontowano wszystkie działka kal. 40 mm i 20 mm, zastępując je dwoma podwójnymi zestawami działek kal. 40 mm Breda-Bofors L/70 oraz miotaczem bomb głębinowych kal. 305 mm Menon. Jednostka została wycofana ze służby w 1977 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: ALMIRANTE CLEMENTE frigates (1956-1957). Navypedia. [dostęp 2018-03-08]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
