ARV Almirante Brión to wenezuelska fregata, która pierwotnie była klasyfikowana jako lekki niszczyciel. Należy do serii sześciu jednostek typu Almirante Clemente, zbudowanych w czasie zimnej wojny. Okręt został zwodowany 4 września 1955 roku w stoczni Ansaldo w Livorno, a do Marynarki Wojennej Wenezueli wprowadzono go w 1957 roku. Oznaczony znakiem burtowym D-23, został wycofany ze służby w 1978 roku.
Projekt i budowa
Druga seria trzech fregat typu Almirante Clemente, które początkowo klasyfikowano jako lekkie niszczyciele, została zamówiona we Włoszech w 1954 roku. W celu obniżenia kosztów budowy zastosowano na szeroką skalę stopy aluminium, co jednak wiązało się z licznymi problemami podczas eksploatacji. Okręty posiadały klimatyzowane pomieszczenia dla załogi i stanowiska dowodzenia, a także były wyposażone w stabilizatory Denny-Brown.
Fregata ARV Almirante Brión została zbudowana w stoczni Ansaldo w Livorno. Stępkę położono 12 grudnia 1954 roku, a zwodowanie nastąpiło 4 września 1955 roku. Ukończono ją w 1957 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Długość całkowita fregaty wynosiła 99,1 metra, szerokość 10,8 metra, a maksymalne zanurzenie wynosiło 3,4 metra. Wyporność standardowa to 1300 ton, a pełna 1500 ton. Okręt napędzany był przez dwie turbiny parowe Ansaldo-Parsons o łącznej mocy 24 000 KM, zasilane przez dwa kotły Ansaldo-Foster Wheeler. Dwuśrubowy układ napędowy umożliwiał osiągnięcie prędkości 34 węzłów. Fregata mogła pomieścić 350 ton paliwa, co zapewniało zasięg wynoszący 3500 Mm przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych zestawów dział uniwersalnych kal. 102 mm Mark XIX L/45, sterowanych radarem. Okręt miał silne uzbrojenie przeciwlotnicze, które obejmowało dwa podwójne zestawy działek Bofors kal. 40 mm Mark 1 L/60 oraz cztery podwójne zestawy działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark 24 L/70. Uzbrojenie uzupełniał potrójny aparat torpedowy kal. 533 mm. Broń do walki z okrętami podwodnymi stanowiły dwa 24-pociskowe miotacze Hedgehog oraz cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary SPS-6, SPS-10 i SPG-34, a także sonar SQS-4.
Załoga okrętu składała się z 12 oficerów oraz 150 podoficerów i marynarzy.
Służba
Okręt został przyjęty do Marynarki Wojennej Wenezueli w 1957 roku, otrzymując numer taktyczny D-23. W 1962 roku w macierzystej stoczni w Livorno przeprowadzono modernizację uzbrojenia jednostki: zdemontowano wszystkie działka kal. 40 mm i kal. 20 mm, a w ich miejsce zainstalowano dwa podwójne zestawy działek kal. 40 mm Breda-Bofors L/70 oraz miotacz bomb głębinowych kal. 305 mm Menon. Jednostka została wycofana ze służby w 1978 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Ivan Gogin: ALMIRANTE CLEMENTE frigates (1956-1957). Navypedia. [dostęp 2018-03-07]. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).