AROS Research Operating System

AROS Research Operating System, w skrócie AROS, to ogólnodostępny, przenośny system operacyjny z interfejsem graficznym. Jego kod źródłowy jest udostępniony na zasadzie otwartej licencji, co umożliwia jego dowolne modyfikacje.

Historia i rozwój systemu

Projekt AROS rozpoczął swoje istnienie w 1995 roku, z początkowym celem osiągnięcia kompatybilności z AmigaOS 3.1. Z biegiem czasu AROS przewyższył oryginalny system w wielu aspektach. Początkowa nazwa brzmiała „Amiga Research Operating System”, jednak w 2007 roku, z powodu zastrzeżenia prawnego dotyczącego nazwy Amiga, zmieniono ją na obecną. AROS rozwija się najszybciej na komputerach osobistych klasy PC, ale dostępne są również wersje dla platform PowerPC, ARM oraz m68k.

Rozwój oprogramowania AROS oparty jest głównie na systemie Bounties – niewielkich nagrodach finansowych dla programistów, którzy podejmują się realizacji określonych zadań zleconych przez użytkowników AROS. W ten sposób powstały m.in. stos TCP/IP (portowany później do systemu MorphOS), stos USB, system plików SFS, natywny port GCC, sterowniki dla kart graficznych nVidia i ATI, przeglądarka internetowa oraz wersja systemu dla architektury procesorów x86 64-bit.

W związku z dużymi brakami w dostępnych aplikacjach, jednym z kluczowych priorytetów stało się uzyskanie zgodności z procesorem Motorola MC68000. Obecnie osiąga się to za pomocą emulatora UAE. Technologia AmiBridge pozwala na uruchamianie programów napisanych dla komputerów Amiga jako oddzielne instancje UAE bezpośrednio z ich ikon. Podczas uruchamiania programu ładowane są jedynie niezbędne pliki systemowe oraz sam program, bez uruchamiania Workbench. Użytkownik wskazuje program do uruchomienia z poziomu AROS, a AmiBridge generuje wszystkie wymagane pliki i ikonę programu. Wymagane są pliki systemowe AmigaOS 68k oraz ROM Amigi w formie pliku.

Podstawowe dystrybucje AROS dostępne są na stronie internetowej projektu. Na ich podstawie tworzone są dystrybucje wzbogacone o oprogramowanie dostępne w sieci. Aktualnie rozwijane to IcAROS Desktop w wersji LiveDVD z opcją instalacji na dysku oraz jako środowisko dla maszyn wirtualnych, a także AROS Broadway.

Cechy systemu

Podstawowym narzędziem do budowy graficznego interfejsu użytkownika w programach dla AROS jest Zune (alternatywa dla MUI). Z kolei graficznym interfejsem systemu jest Wanderer, inspirowany Workbenchem.

AROS dysponuje dynamicznie rozszerzającym się RAM dyskiem, który dostosowuje swoją wielkość do zawartości. Pliki konfiguracyjne są ładowane do RAM dysku podczas uruchamiania systemu, co znacząco przyspiesza jego działanie. Inne pliki mogą być kopiowane do RAM dysku jak do standardowego napędu. Zawartość RAM dysku jest usuwana podczas wyłączania lub restartu systemu.

Ikony reprezentujące pliki, katalogi i napędy są przechowywane w specjalnych plikach graficznych z rozszerzeniem .info, które mają taką samą nazwę jak plik, który reprezentują. Na przykład plik Editor jest reprezentowany przez ikonę Editor.info.

Pliki .info określają także typ pliku, które dzielą się na cztery kategorie:

Narzędzie – program wykonywalny
Projekt – plik danych dla programu wykonawczego. Program, który stworzył plik danych, jest określony w pliku jego ikony. Kliknięcie na ikonie typu projekt powoduje uruchomienie przypisanego programu i załadowanie pliku danych.
Katalog
Napęd – fizyczny dysk lub RAM dysk

W systemie AROS zaimplementowano również obsługę języka skryptowego REXX, powszechnie wykorzystywanego w AmigaOS.

Struktura katalogów systemowych obejmuje:

C – komendy shella
Classes – katalog powiązany z urządzeniem logicznym LIBS:, datatypy oraz rozszerzenia interfejsu użytkownika
Devs – sterowniki
Fonts – czcionki
Libs – biblioteki
Locale – tłumaczenia systemu i programów
Prefs – programy zarządzające ustawieniami systemu oraz środowisko AROS
S – skrypty
System
Tools – proste narzędzia systemowe
Utilities

AROS i Linux

Istnieje projekt AEROS, który pozwala na korzystanie z aplikacji oraz sterowników Linux pod AROS. Umożliwia również uruchamianie aplikacji Windows za pośrednictwem Wine. Autorzy podkreślają, że dzięki zastosowaniu AROS, jest to jeden z najszybszych „pulpitów” na Linuxie.