ARM Ignacio Allende
ARM Ignacio Allende, wcześniej znany jako USS Stein – amerykańska fregata typu Knox, która służyła w Marynarce Wojennej USA w latach 1972–1992 pod nazwą USS „Stein” (DE-1065, FF-1065). Od 1998 roku pełni służbę w marynarce Meksyku jako „Ignacio Allende”. Jest jedną z czterech fregat tego typu przekazanych Meksykowi, gdzie znana jest jako typ Allende. Okręt miał numer burtowy E-50, a później F 211.
Historia
USS „Stein” był częścią dużej serii 46 okrętów typu Knox, które zostały zbudowane w USA na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w celu zwalczania okrętów podwodnych. Na początku były klasyfikowane w marynarce USA jako eskortowce oceaniczne, a od 1975 roku jako fregaty, co spowodowało zmianę numeru burtowego z DE-1065 na FF-1065.
Stępkę pod budowę USS „Stein” położono 1 czerwca 1970 roku w stoczni Lockheed Shipbuilding and Construction Co w Seattle. Okręt wodowano 19 grudnia 1970 roku, a do służby w marynarce USA wszedł 8 stycznia 1972 roku, otrzymując imię na cześć Thomasa Steina, żołnierza Marines, który został odznaczony Medalem Honoru za bitwę o Iwo Jimę.
„Stein” był jednym z okrętów tego typu, który został wyposażony w sonar SQS-35 oraz wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych bliskiego zasięgu RIM-7 Sea Sparrow.
Opis
Wyporność okrętów typu Knox jest podawana w rozbieżnych wartościach: 3020 ton w stanie lekkim oraz 4066 ton w pełni załadowanym, lub 3011 ton standardowej i 4260 ton pełnej. Długość okrętu wynosi 134 metry, szerokość 14,3 metra, zanurzenie 4,6 metra, a maksymalne zanurzenie z opływką sonaru osiąga 7,8 metra.
Okręt napędza jedna turbina parowa z przekładnią Westinghouse o mocy 35 000 shp, z parą dostarczaną przez dwa kotły parowe – w przypadku „Steina”, Babcock & Wilcox, pracujące pod ciśnieniem roboczym 84,4 at i w temperaturze pary 510°C. Turbina napędza pojedynczą pięciopłatową śrubę o średnicy 4,57 metra. Maksymalna prędkość wynosi 27 węzłów. Okręt ma zapas paliwa płynnego równy 715 ton, co umożliwia zasięg 4000 Mm przy prędkości 22 węzłów lub 4900 Mm przy 15 węzłach. Dodatkowo, fregata pomieścić 35 ton paliwa lotniczego.
Załoga fregat typu Knox początkowo liczyła 245 osób (w tym 17 oficerów), później zwiększyła się do 283 osób (22 oficerów), a na koniec służby w USA osiągnęła 288 osób (17 oficerów). W służbie meksykańskiej podawana liczba załogi to 288 osób, w tym 20 oficerów.
Uzbrojenie
Uzbrojenie artyleryjskie składa się z jednej automatycznej armaty uniwersalnej kal. 127 mm (5 cali) Mk 42 Mod. 9, mającej długość lufy 6858 mm i kąt podniesienia od -10° do +85°. Armata strzela pociskami o masie 31,75 kg z prędkością wylotową 807 m/s, a donośność wynosi 23 700 m, do celów powietrznych 14 800 m. Okręt dysponuje zapasem 600 pocisków, a szybkostrzelność to do 20 strzałów na minutę. Armata jest zdalnie kierowana, a w razie potrzeby można prowadzić ogień do celów morskich z wieży.
Podstawowym uzbrojeniem do zwalczania okrętów podwodnych jest ośmioprowadnicowa kontenerowa obrotowa wyrzutnia Mk 16 rakietotorped RUR-5 ASROC, umieszczona pomiędzy wieżą działa a nadbudówką. Wyrzutnia ta wystrzeliwała rakietotorpedy z samonaprowadzającymi się torpedami Mk 44 Mod. 1, Mk 46 Mod. 2 lub Mk 46 Mod. 5, przy czym w końcowym okresie służby używano jedynie tych ostatnich. Zasięg strzału wynosił do 9,1 lub 14 km (w zależności od źródeł, do 10 km). Zapewniała 16 rakietotorped. Dwie prowadnice dostosowano do odpalania pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Harpoon o zasięgu do 130 km (nieużywane w służbie meksykańskiej). Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniają cztery stałe wyrzutnie lekkich torped kal. 324 mm, strzelające po dwie na każdą z burt. Okręt przenosi 22 torpedy Mk 46 Mod. 5.
„Stein” był jednym z 31 okrętów typu Knox, które zostały dozbrojone w latach 1971–1975 w ośmioprowadnicową kontenerową wyrzutnię Mk 25 BPDMS pocisków przeciwlotniczych bliskiego zasięgu RIM-7 Sea Sparrow na rufie. Zasięg pocisków wynosił do 18,5 km. Można było stosować pociski wersji RIM-7G. Według niektórych publikacji, w latach 1982-1988 wyrzutnie Sea Sparrow zostały zastąpione przez system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx CIWS, a przed przekazaniem okrętu Meksykowi ponownie zamontowano wyrzutnię Sea Sparrow, jednak zdjęcia okrętu z końca lat 80. i początku 90. wskazują, że wciąż posiadał wyrzutnię Sea Sparrow.
W początkowym okresie służby fregaty typu Knox wykorzystywały bezzałogowe śmigłowce QH-50 DASH do zwalczania okrętów podwodnych, które okazały się nieefektywne. Po modernizacji, od 1973 roku, używano pojedynczych śmigłowców SH-2F Seasprite LAMPS, które były wyposażone w radar, detektor anomalii magnetycznych, boje sonarowe oraz dwie lekkie torpedy. W służbie meksykańskiej fregata została przystosowana do używania lekkiego śmigłowca patrolowego Bo 105CB, uzbrojonego w radar oraz karabiny maszynowe lub niekierowane pociski rakietowe.
Służba
US Navy
Pierwszym dowódcą fregaty był kmdr por. Nepier V. Smith. Po wejściu do służby 8 stycznia 1972 roku, okręt był finalizowany w stoczni Puget Sound i przechodził próby, a następnie 17 marca przybył do swojego portu macierzystego w San Diego. Na przełomie kwietnia i maja odbył swój pierwszy rejs wzdłuż wybrzeża Meksyku i Ameryki Południowej. 8 grudnia zakończono prace stoczniowe i okręt został przygotowany do służby operacyjnej.
W kwietniu 1973 roku „Stein” został przebazowany na zachodni Pacyfik, docierając do zatoki Subic Bay na Filipinach 19 maja, wchodząc w skład 7 Floty. We wrześniu i październiku odwiedzał Australię i Nową Zelandię, a 1 listopada wrócił do San Diego. W drugiej połowie 1974 roku ponownie dołączył do 7 Floty na Filipinach, odwiedzając Singapur i Karaczi w Pakistanie. Kontynuował służbę głównie w składzie 7 Floty w rejonie południowej Azji. W 1978 roku jego osłonę sonaru uszkodziła kałamarnica olbrzymia. Od października 1989 roku przez pół roku pełnił rolę eskorty dla pancernika USS „New Jersey” podczas rejsu po portach południowej Azji, Indii i Afryki.
W 1991 roku „Stein” brał udział w operacjach Pustynna Tarcza i Pustynna Burza w czasie wojny w Zatoce Perskiej. 19 marca 1992 roku został wycofany ze służby w US Navy i przeszedł do rezerwy. Planowano, że fregata zostanie przekazana marynarce Tajwanu, jednak ostatecznie 29 stycznia 1997 roku trafiła do marynarki Meksyku, razem z bliźniaczą USS „Marvin Shields” (FF-1066).
Służba w Meksyku
Fregata dotarła do Meksyku 16 sierpnia 1997 roku, a po zakończeniu napraw weszła do służby 23 listopada 1998 roku. Otrzymała nazwę „Ignacio Allende” na cześć wojskowego z okresu walk z Hiszpanami, Ignacia Allende, oraz numer burtowy E-50, który w 2001 roku został zmieniony na F 211. Okręt bazował w Tuxpan. Jest pierwszą z czterech fregat typu Knox w marynarce Meksyku, gdzie ich typ nazywany jest Allende, i jedyną w tej grupie uzbrojoną w pociski przeciwlotnicze Sea Sparrow. W Meksyku okręty nie używają pocisków przeciwokrętowych Harpoon i są wyposażone w śmigłowiec Bo 105CB. Według niektórych informacji, pociski Sea Sparrow nie były używane, a wyrzutnia została zdemontowana w 2013 roku. W 2016 roku fregata była wciąż w służbie.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
Zvonimir Freivogel, Boris Švel, Dario Vuljanić. Amerykańskie fregaty typu „Knox”. Część II. „Okręty Wojenne”. Nr 1/2014. XXI (123), styczeń – luty 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Zvonimir Freivogel, Boris Švel, Dario Vuljanić. Amerykańskie fregaty typu „Knox”. Część III. „Okręty Wojenne”. Nr 2/2014. XXI (124), marzec – kwiecień 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Zvonimir Freivogel, Boris Švel, Dario Vuljanić. Amerykańskie fregaty typu „Knox”. Część IV. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2014. XXI (125), maj – czerwiec 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.