INS Alija (hebr. עליה) to izraelski kuter rakietowy z końca XX wieku, będący pierwszą z dziesięciu jednostek typu Sa’ar 4,5. Okręt został zwodowany 11 lipca 1980 roku w stoczni Israel Shipyards w Hajfie i wszedł do służby w Marynarce Wojennej Izraela w sierpniu 1980 roku. Został wycofany ze służby w 2004 roku i sprzedany Meksykowi, gdzie służy w Armada de México pod nazwą ARM „Huracán” (stan na 2018 rok).
Projekt i budowa
Kutry rakietowe typu Sa’ar 4,5 stanowią rozwiniętą wersję jednostek typu Sa’ar 4. Nowe okręty są dłuższe, co umożliwia zabranie większego zestawu uzbrojenia oraz stworzenie miejsca na hangar i lądowisko dla pokładowego śmigłowca.
Prototypowa Alija została zbudowana w stoczni Israel Shipyards w Hajfie. Okręt został zwodowany 11 lipca 1980 roku, a jego budowę zakończono w ciągu miesiąca.
Dane taktyczno-techniczne
Okręt ma długość całkowitą 61,7 metra, szerokość 7,6 metra i zanurzenie 2,5 metra. Posiada gładkopokładowy kadłub, krótką nadbudówkę umiejscowioną przed śródokręciem oraz wysoką wolną burtę. Jego pełna wyporność wynosi 498 ton. Okręt napędzają cztery silniki wysokoprężne MTU 16V956 TB91 o łącznej mocy 15 000 KM, które napędzają cztery śruby za pomocą wałów napędowych. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 31 węzłów, a zasięg to 3000 Mm przy prędkości 17 węzłów lub 1500 Mm przy 30 węzłach.
Początkowe uzbrojenie okrętu stanowiła czteroprowadnicowa wyrzutnia amerykańskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon, umieszczona za nadbudówką. Pocisk osiąga prędkość 0,9 Ma, ma masę głowicy bojowej wynoszącą 227 kg oraz maksymalny zasięg 130 km. Za wyrzutnią Harpoon umieszczono cztery pojedyncze wyrzutnie izraelskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Gabriel Mark II, które rozwijają prędkość 0,7 Ma, mają masę głowicy bojowej 75 kg i maksymalny zasięg 36 km. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (o szybkostrzelności 900 strz./min i zasięgu 2000 m) oraz jedno podwójne lub poczwórne stanowisko wkm kal. 12,7 mm.
W skład wyposażenia radioelektronicznego wchodzą m.in. radar nawigacyjny Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, radar kontroli ognia Selenia Orion RTN-10X oraz system rozpoznawczy Elisra. Na pokładzie znajdują się również wyrzutnie pocisków zakłóceń pasywnych Elbit Deseaver. Na rufie jednostki znajduje się hangar i lądowisko dla pokładowego śmigłowca SA 366 G1 Dauphin lub Bell JetRanger.
Załoga okrętu składa się z 53 oficerów, podoficerów i marynarzy.
Służba
INS „Alija” została wprowadzona do służby w Marynarce Wojennej Izraela w sierpniu 1980 roku. Później okręt, podobnie jak inne bliźniacze jednostki, otrzymał zainstalowany w części dziobowej 6-lufowy system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx Mark 15 kal. 20 mm. Szybkostrzelność tego zestawu wynosi 3000 strz./min, a zasięg 1500 m.
W 2004 roku jednostka została zakupiona przez Meksyk (wraz z bliźniaczym kutrem Geula), a 1 czerwca 2004 roku weszła do marynarki wojennej tego kraju jako ARM „Huracán”. Okręt otrzymał numer burtowy 301. Zdemontowano z niego wyrzutnie rakiet Harpoon, zastępując je dodatkowymi wyrzutniami rakiet Gabriel.
Razem z bliźniaczym kutrem Tormenta, Huracán stacjonował w Coatzacoalcos. Z powodu utraty sprawności systemów rakietowych i wyposażenia elektronicznego oraz decyzji o zaniechaniu remontu, jednostka została przeklasyfikowana na przybrzeżny okręt patrolowy. Następnie stacjonował w Tampico w składzie 1. Flotylli. Okręt wciąż służy w meksykańskiej flocie (stan na 2022 rok).
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
301 Huracan. www.worldwarships.com. [dostęp 2018-05-21]. (ang.).
Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. London: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.).