ARC Veinte de Julio (20 de Julio) to kolumbijski niszczyciel, który powstał w latach 50. XX wieku. Jest to jeden z dwóch niszczycieli typu Halland, które Kolumbia nabyła od Szwecji. Został zwodowany 26 czerwca 1956 roku w stoczni Kockums w Malmö, a do Marynarki Kolumbii dołączył 15 czerwca 1958 roku. Okręt został skreślony z listy floty w 1984 roku.
Projekt i budowa
Niszczyciel „Veinte de Julio” był jednym z dwóch jednostek zmodyfikowanego typu Halland. W porównaniu do szwedzkich niszczycieli, wprowadzono zmiany w uzbrojeniu, dodając trzecią wieżę z dwoma działami kal. 120 mm, co wpłynęło na redukcję uzbrojenia przeciwlotniczego (usunięto 2 działa kal. 57 mm i 2 działa kal. 40 mm), torpedowego (zredukowano z dwóch do jednego poczwórnego aparatu torpedowego kal. 533 mm) oraz w zakresie miotaczy pocisków przeciw okrętom podwodnym (jeden miotacz kal. 375 mm zamiast dwóch). Dodatkowo, niszczyciel został wyposażony w bardziej rozwinięte systemy radioelektroniczne niż jego szwedzkie odpowiedniki.
Okręt „Veinte de Julio” został zamówiony przez Marynarkę Kolumbii na podstawie kontraktu z stoczniami Götaverken w Göteborgu oraz Kockums w Malmö w sierpniu 1954 roku. Stępkę położono w październiku 1955 roku, a jednostka została zwodowana 26 czerwca 1956 roku. Otrzymała nazwę na cześć Święta Niepodległości Kolumbii (20 lipca) oraz znak taktyczny D-05.
Dane taktyczno–techniczne
Niszczyciel „Veinte de Julio” był dużą jednostką, typową dla tej klasy okrętów, z odpowiednim uzbrojeniem i wyposażeniem. Jego długość całkowita wynosiła 121,1 metra (116 m na linii wodnej), szerokość 12,4 metra, a zanurzenie 4,7 metra. Wyporność standardowa wynosiła 2650 ton, a pełna 3300 ton. Okręt był napędzany przez dwa zestawy turbin parowych DeLaval, które w połączeniu z dwustopniowymi przekładniami redukcyjnymi generowały moc 55 000 koni mechanicznych (KM). Parę do turbin dostarczały dwa kotły Penhoët o wydajności 140 t/h. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał na osiągnięcie prędkości 32 węzłów. Okręt mógł pomieścić 524 tony mazutu, co dawało maksymalny zasięg 3000 mil morskich przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów (oraz 450 Mm przy prędkości 32 węzłów).
W uzbrojeniu okrętu znajdowało się sześć dział kal. 120 mm Bofors M50 L/50 w trzech podwójnych wieżach (jedna na dziobie, jedna na nadbudówce dziobowej, a jedna na rufie) oraz cztery pojedyncze działka przeciwlotnicze Bofors kal. 40 mm M48 L/70. Dodatkowo, wyposażenie obejmowało poczwórny aparat torpedowy kal. 533 mm oraz poczwórny miotacz pocisków przeciw okrętom podwodnym kal. 375 mm Bofors M50. Systemy radioelektroniczne składały się z radarów LW-03, DA-02, czterech holenderskich radarów artyleryjskich M45 oraz sonarów.
Załoga okrętu liczyła 21 oficerów oraz 227 podoficerów i marynarzy.
Przebieg służby
ARC „Veinte de Julio” wszedł do służby 15 czerwca 1958 roku. W trakcie swojej 26-letniej służby niszczyciel aktywnie uczestniczył w manewrach flot latynoamerykańskich we współpracy z US Navy. Okręt został skreślony z listy floty w 1984 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Curt Borgenstam. Kolumbijskie niszczyciele typu Veinte de Julio. „Okręty Wojenne”. Nr 5/2000 (40). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X. brak numeru strony
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Ivan Gogin: 20 DE JULIO destroyers (1958). Navypedia. [dostęp 2017-01-26]. (ang.).