ARC Siete de Agosto (7 de Agosto) to kolumbijski niszczyciel z lat 50. XX wieku, będący jednym z dwóch okrętów typu Halland, które Kolumbia zakupiła od Szwecji. Okręt został zwodowany 19 czerwca 1956 roku w stoczni Götaverken w Göteborgu, a do Marynarki Kolumbii dołączył 31 października 1958 roku. Niszczyciel został skreślony z listy floty w 1986 roku.
Projekt i budowa
ARC „Siete de Agosto” był jednym z dwóch zmodyfikowanych niszczycieli typu Halland. W porównaniu do szwedzkich jednostek, jego główne uzbrojenie artyleryjskie zostało wzmocnione poprzez dodanie trzeciej wieży z dwoma działami kal. 120 mm. W rezultacie zredukowano liczbę dział przeciwlotniczych (usunięto 2 działa kal. 57 mm i 2 działa kal. 40 mm), a także zmniejszono liczbę aparatów torpedowych (zamiast dwóch zastosowano jeden poczwórny aparat torpedowy kal. 533 mm) oraz miotaczy pocisków przeciw okrętom podwodnym (zamiast dwóch wprowadzono jeden kal. 375 mm). Dodatkowo, niszczyciel był wyposażony w bardziej zaawansowane urządzenia radioelektroniczne niż jego szwedzkie odpowiedniki.
Okręt został zamówiony przez Marynarkę Kolumbii na podstawie kontraktu z stoczniami Götaverken w Göteborgu oraz Kockums w Malmö w sierpniu 1954 roku. Stępkę położono w listopadzie 1955 roku, a 19 czerwca 1956 roku okręt został zwodowany jako „Trece de Junio”. W lipcu 1957 roku zmieniono nazwę jednostki na „Siete de Agosto”, co upamiętniało bitwę nad rzeką Boyacá, a okręt otrzymał znak taktyczny D-06.
Dane taktyczno–techniczne
„Siete de Agosto” był dużym niszczycielem z typowym uzbrojeniem i wyposażeniem dla tej klasy okrętów. Jego długość całkowita wynosiła 121,1 metra (116 m na linii wodnej), szerokość 12,4 metra, a zanurzenie 4,7 metra. Wyporność standardowa wynosiła 2650 ton, natomiast pełna 3300 ton. Okręt był napędzany przez dwa zestawy turbin parowych DeLaval z dwustopniowymi przekładniami redukcyjnymi o łącznej mocy 55 000 koni mechanicznych (KM), z parą dostarczaną przez dwa kotły Penhoët o wydajności 140 t/h. Dwuśrubowy układ napędowy umożliwiał osiągnięcie prędkości 32 węzłów. Okręt mógł zabrać 524 tony mazutu, co zapewniało zasięg maksymalny 3000 mil morskich przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów (lub 450 Mm przy prędkości 32 węzłów).
W uzbrojeniu okrętu znajdowało się sześć dział kal. 120 mm Bofors M50 L/50 w trzech podwójnych wieżach (jedna na dziobie, jedna na nadbudówce dziobowej i jedna na rufie) oraz cztery pojedyncze działa przeciwlotnicze Bofors kal. 40 mm M48 L/70. Dodatkowo, niszczyciel posiadał poczwórny aparat torpedowy kal. 533 mm oraz poczwórny miotacz pocisków przeciw okrętom podwodnym kal. 375 mm Bofors M50. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary LW-03, DA-02, cztery holenderskie radary artyleryjskie M45 oraz sonary.
Załoga okrętu składała się z 21 oficerów oraz 227 podoficerów i marynarzy.
Przebieg służby
ARC „Siete de Agosto” wszedł do służby 31 października 1958 roku. W trakcie swojej 28-letniej służby, niszczyciel brał udział w manewrach flot latynoamerykańskich we współpracy z US Navy. W latach 1975–1976 „Siete de Agosto” przeszedł w USA remont połączony z wymianą maszyn. Ostatecznie, okręt został skreślony z listy floty w 1986 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Curt Borgenstam. Kolumbijskie niszczyciele typu Veinte de Julio. „Okręty Wojenne”. Nr 5/2000 (40). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X. brak numeru strony
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Ivan Gogin: 20 DE JULIO destroyers (1958). Navypedia. [dostęp 2017-01-26]. (ang.).