ARC Santa Marta (CF-32) to kolumbijska kanonierka rzeczna, która powstała w latach 30. XX wieku, będąca drugą zamówioną jednostką typu Cartagena. Okręt został zwodowany w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders w Glasgow 16 kwietnia 1930 roku, a do służby w Marynarce Kolumbii wszedł w 1931 roku. W trakcie II wojny światowej oraz w latach 60. XX wieku przeszedł modernizacje, a jego wycofanie z floty miało miejsce w grudniu 1962 roku.
Projekt i budowa
„Santa Marta” została zamówiona przez Marynarkę Kolumbii na podstawie kontraktu ze stocznią Yarrow Shipbuilders 31 sierpnia 1929 roku. Koszt budowy tego okrętu wyniósł 195 000 $. Zwodowanie miało miejsce w Glasgow 16 kwietnia 1930 roku.
Dane taktyczno–techniczne
Okręt był średniej wielkości kanonierką rzeczną o całkowitej długości 41,83 metra (39,62 m między pionami), szerokości 7,16 metra oraz zanurzeniu wynoszącym 0,84 metra. Kadłub został skonstruowany ze stali galwanizowanej, a standardowa wyporność wynosiła 142 tony. Napędzany był przez dwa silniki średnioprężne Gardner, które zapewniały łączną moc 600 koni mechanicznych (KM) przy 290 obr./min. Okręt był wyposażony w dwie śruby umieszczone w tunelach, co pozwalało na osiągnięcie prędkości 15,5 węzła. Mógł pomieścić 24 tony oleju napędowego, co zapewniało maksymalny zasięg wynoszący 2100 mil morskich przy prędkości 15 węzłów.
Uzbrojenie kanonierki składało się z pojedynczego działa kal. 76 mm (3 cale) QF EOC N L/40 oraz czterech pojedynczych karabinów maszynowych kal. 7,7 mm. Maszynownia, nadbudówka oraz magazyny amunicyjne były chronione pancerzem odpornym na pociski karabinowe. Załoga okrętu liczyła 12 oficerów, podoficerów oraz marynarzy.
Przebieg służby
Okręt, przeznaczony do służby rzecznej, wyruszył w transatlantycki rejs do Kolumbii z brytyjską załogą stoczniową, docierając do Magdaleny po 24-dniowej podróży z jednym punktem przystankowym w Saint Vincent. W 1931 roku został przyjęty do służby, operując głównie na Amazonce i Putumayo.
W latach 1942–1945 wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze okrętu, instalując pojedyncze działko Oerlikon 20 mm Mark 4 L/70. Kolejna modernizacja miała miejsce w latach 60., kiedy to zamiast działka 20 mm zamontowano działko Bofors Mark 3 L/60.
Ostatecznie, okręt został wycofany ze służby w grudniu 1962 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Ivan Gogin: CARTAGENA river gunboats. Navypedia. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.). Brak numerów stron w książce
Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.). Brak numerów stron w książce