ARC Barranquilla (CF-31) to kolumbijska kanonierka rzeczna, która powstała w latach 30. XX wieku i była trzecią zamówioną jednostką typu Cartagena. Okręt został zwodowany w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders w Glasgow 10 maja 1930 roku, a do służby w Marynarce Kolumbii przyjęto go w roku 1931. Kanonierka była modernizowana w trakcie II wojny światowej oraz w latach 60. XX wieku, a jej wycofanie ze służby miało miejsce w 1970 roku.
Projekt i budowa
Okręt „Barranquilla” został zamówiony przez Marynarkę Kolumbii na podstawie kontraktu ze stocznią Yarrow Shipbuilders 31 sierpnia 1929 roku. Koszt budowy oszacowano na 195 000 dolarów. Zwodowanie miało miejsce w Glasgow 10 maja 1930 roku.
Dane taktyczno–techniczne
Okręt był średniej wielkości kanonierką rzeczną o długości całkowitej 41,83 metra (39,62 m między pionami), szerokości 7,16 metra oraz zanurzeniu 0,84 metra. Kadłub został wykonany ze stali galwanizowanej. Standardowa wyporność wynosiła 142 tony. Napędzany był przez dwa silniki średnioprężne Gardner o łącznej mocy 600 koni mechanicznych (KM) przy 290 obr./min. Dwie śruby umieszczone w tunelach pozwalały osiągnąć prędkość 15,5 węzła. Okręt mógł zabrać 24 tony oleju napędowego, co zapewniało maksymalny zasięg 2100 mil morskich przy prędkości 15 węzłów.
W skład uzbrojenia kanonierki wchodziło pojedyncze działo kal. 76 mm (3 cale) QF EOC N L/40 oraz cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm.
Maszynownia, nadbudówka oraz magazyny amunicyjne były chronione pancerzem odpornym na pociski karabinowe.
Załoga okrętu składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy.
Przebieg służby
Okręt, przeznaczony do służby rzecznej, wyruszył w transatlantycki rejs do Kolumbii z brytyjską załogą stoczniową, przybywając do Magdaleny po 24 dniach podróży, z jedynym przystankiem w Saint Vincent. Po przyjęciu do służby w 1931 roku, pełnił ją na rzece Magdalenie.
W latach 1942–1945 dokonano wzmocnienia uzbrojenia przeciwlotniczego, montując pojedyncze działko Oerlikon 20 mm Mark 4 L/70. Kolejna modernizacja miała miejsce w latach 60., kiedy to działko 20 mm zastąpiono działkiem Bofors Mark 3 L/60.
Ostatecznie okręt został wycofany ze służby w 1970 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
Ivan Gogin: CARTAGENA river gunboats. Navypedia. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.). Brak numerów stron w książce
Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.). Brak numerów stron w książce