ARA Santa Fe (S-21)
ARA Santa Fe (S-21) – dawniej znany jako USS „Catfish” (SS-339), to argentyński okręt podwodny zbudowany w stoczni Electric Boat, będący amerykańską jednostką typu Balao, zmodernizowaną do standardu GUPPY IIA. Podobnie jak inne okręty tego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, a jego kadłub wykonano ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości, co pozwoliło na zwiększenie testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Okręt był uzbrojony w 24 torpedy Mark XIV, które były wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Napęd jednostki stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, które napędzały dwa wały napędowe z śrubami. W czasie II wojny światowej brał udział w działaniach wojny podwodnej na Pacyfiku. Po zakończeniu konfliktu, 1 lipca 1971 roku został sprzedany Argentynie, gdzie zakończył swoją służbę w 1982 roku, biorąc udział w wojnie falklandzkiej, podczas której został poważnie uszkodzony w wyniku ostrzału z brytyjskich helikopterów i porzucony przez załogę.
Wojna Falklandzka
W początkowym okresie operacji, Santa Fe wykonał zadanie wysadzenia oddziału sił specjalnych oraz dostarczenia zaopatrzenia, podczas gdy San Luis przeprowadzał patrol na północ od Wysp Falklandzkich, gdzie zaatakował brytyjski okręt, który znalazł się w jego sektorze patrolowym. W pierwszych dniach konfliktu Santa Fe nie został jeszcze wykryty, co pozwoliło mu na patrolowanie obszaru między Wyspą Wniebowstąpienia a Georgią Południową, w celu przecięcia brytyjskich linii komunikacyjnych. Santa Fe był jedynym argentyńskim okrętem podwodnym zaangażowanym w inwazję na Falklandy. Jego pierwszą misją było wysadzenie oddziału komandosów na przylądku Pembroke, który miał zająć tamtejszą latarnię morską. W tym celu 26 marca opuścił bazę morską w Mar del Plata. Jednak w międzyczasie Brytyjczycy poznali plan ataku i wzmocnili obronę latarni. Wobec zmiany sytuacji, argentyńskie dowództwo zdecydowało się nie atakować małym oddziałem komandosów, więc po otrzymaniu odpowiednich rozkazów, Santa Fe 2 kwietnia 1982 roku wysadził oddział na plaży, na północ od latarni. Po kilku dniach patrolu w tym rejonie, okręt wrócił do bazy.
Podczas następnego patrolu, który obejmował dostarczenie 20 ludzi oraz zaopatrzenia do Georgii Południowej, 24 kwietnia Santa Fe wykrył działanie brytyjskiego sonaru aktywnego, aczkolwiek sam pozostał niewykryty. Już następnego dnia, podczas przepływania na powierzchni w kierunku głębszych wód umożliwiających zanurzenie, argentyński okręt został wykryty przez brytyjskie śmigłowce i ostrzelany pociskami rakietowymi. Z obawy przed atakiem przy użyciu bomb głębinowych oraz torped, dowódca okrętu zdecydował się nie zanurzać. W wyniku tego Santa Fe został kilkakrotnie trafiony pociskami, a także odczuł skutki pobliskich wybuchów bomb głębinowych. Uszkodzenia były na tyle poważne, że dowódca postanowił osadzić okręt na brzegu w Zatoce Króla Edwarda, gdzie załoga opuściła jednostkę. Po zajęciu Georgii Południowej przez brytyjskie siły, Santa Fe został przejęty przez Brytyjczyków.
Przypisy
Bibliografia
Steven R. Harper, USN: Submarine Operations During Falklands War. Naval War College, Newport, 17 czerwca 1994. [dostęp 2011-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-08)]. (ang.).
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.