ARA Santa Cruz (S-41)
ARA Santa Cruz (S-41) to argentyński okręt podwodny z lat 80. XX wieku, stanowiący jedną z dwóch niemieckich jednostek typu TR1700, które zostały zakupione przez Argentynę. Okręt został zbudowany w stoczni Nordseewerke w Emden, gdzie miał miejsce jego wodowanie 28 września 1982 roku. Ostatecznie jednostkę włączono do służby w Armada de la República Argentina 14 grudnia 1984 roku. Okręt wciąż pozostaje w aktywnej służbie (stan na 2019 rok).
Projekt i budowa
ARA „Santa Cruz” należy do niemieckiego typu TR1700, który został zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym stoczni Nordseewerke, będącym konkurencją dla biura Ingenieurkontor Lübeck należącego do Howaldtswerke-Deutsche Werft. Okręty te, znacznie większe od jednostek typu 209, charakteryzują się dużym zasięgiem, co pozwala na prowadzenie operacji na otwartych wodach Atlantyku Południowego i Pacyfiku. Z sześciu planowanych jednostek, pierwsze dwie zbudowano w Niemczech, a pozostałe cztery miały powstać w argentyńskiej stoczni Astilleros Domecq García w Buenos Aires, jednak żadna z nich nie została ukończona.
Okręt został zamówiony przez rząd Argentyny 30 listopada 1977 roku i zbudowany w stoczni Nordseewerke w Emden (numer budowy 463). Stępkę położono 6 grudnia 1980 roku, a wodowanie miało miejsce 28 września 1982 roku.
Dane taktyczno–techniczne
„Santa Cruz” to duży okręt podwodny o konstrukcji jednokadłubowej, mający długość całkowitą 65,9 metra, szerokość 7,3 metra (8,36 metra nad statecznikami) oraz zanurzenie wynoszące 6,5 metra. Kadłub ma długość 47,44 metra i średnicę 7,3 metra. Wyporność w pozycji nawodnej wynosi 2080 ton (bez zbiorników balastowych), a w zanurzeniu 2280 ton. Okręt napędzany jest przez trakcyjny silnik elektryczny prądu stałego Siemens 1H4525 o mocy 6600 kW (8980 KM) przy 200 obr./min, zasilany z ośmiu akumulatorów po 120 ogniw o łącznej pojemności 11 900 Ah (przy czasie rozładowania wynoszącym 10 godzin), ładowanych przez generatory o mocy 1100 kW, napędzane przez cztery silniki wysokoprężne MTU 16V 652 MB80 o łącznej mocy 4940 kW (6720 KM). Okręt ma jednowałowy i jednośrubowy układ napędowy, co pozwala mu osiągnąć prędkość 15 węzłów na powierzchni oraz 25 węzłów w zanurzeniu (na chrapach 13 węzłów). Zasięg wynosi 12 000 Mm przy prędkości 8 węzłów na chrapach oraz 460 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu (lub 20 Mm przy maksymalnej prędkości). Zbiorniki mogą pomieścić maksymalnie 314 ton paliwa. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosi 270 metrów, a autonomiczność 30 dób.
„Santa Cruz” jest wyposażony w sześć dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm, z łącznym zapasem 22 torped (lub 34 min). Jednostka może przenosić torpedy typu SST-4 lub Mark 37. Okręt dysponuje automatem do ładowania torped, który w czasie 50 sekund potrafi przeładować wyrzutnie. Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Thomson-CSF Calypso IV, telefon podwodny, system kierowania ogniem (przelicznik torpedowy) H.S.A. Sinbads, sonar STN Atlas CSU-3/4, bierne urządzenie pomiaru odległości Thomson Sintra DUUX-5 oraz bojowy system przeciwdziałania elektronicznego (ECM) Sea Sentry III. Dodatkowo okręt wyposażony jest w dwa peryskopy, dwie tratwy ratunkowe, ponton oraz kotwicę.
Załoga okrętu składa się z 8 oficerów oraz 21 podoficerów i marynarzy, a na pokładzie znajdują się 12 rezerwowych koi dla maksymalnie 30 żołnierzy sił specjalnych.
Służba
18 października 1984 roku dokonano odbioru technicznego okrętu, po którym wyruszył w rejs do kraju, pokonując 6900 Mm w zanurzeniu. 14 grudnia 1984 roku jednostkę pod nazwą ARA „Santa Cruz” włączono do służby w Armada de la República Argentina. Początkowo okręt miał numer taktyczny S-33, który później zmieniono na S-41.
W latach 1999–2001 „Santa Cruz” przeszedł kapitalny remont w brazylijskiej stoczni Arsenal de Marinha do Rio de Janeiro, który obejmował m.in. wymianę silników, baterii akumulatorów oraz wyposażenia elektronicznego. Kolejny remont przeprowadzono w latach 2005–2007 w krajowej stoczni Astilleros Domecq García w Buenos Aires, gdzie wymieniono m.in. silniki, akumulatory, peryskopy i chrapy. W 2009 roku okręt stacjonował w Mar del Plata.
Jednostka wciąż pozostaje w składzie argentyńskiej floty (stan na 2019 rok).
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VII. „Okręty Wojenne”. Nr 3 (119), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część IX. „Okręty Wojenne”. Nr 5 (121), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Ivan Gogin: SANTA CRUZ submarines (1984-1985). Navypedia. [dostęp 2021-01-27]. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1986-87. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1988-89. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1988. ISBN 0-7106-0858-6. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.).