ARA Salta (1972)

ARA Salta (S-31)

ARA Salta (S-31) to argentyński okręt podwodny z lat 70. XX wieku, będący jedną z dwóch niemieckich jednostek typu 209/1200 zakupionych przez Argentynę. Okręt został zbudowany w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii, a następnie przewieziony w sekcjach do argentyńskiej stoczni Tandanor w Buenos Aires, gdzie został zwodowany 9 listopada 1972 roku. Został przyjęty do służby w Armada de la República Argentina 7 marca 1974 roku i, według stanu na 2019 rok, nadal jest w służbie.

Projekt i budowa

Okręt ARA „Salta” należy do jednego z wielu zbudowanych okrętów eksportowego typu 209, zaprojektowanego przez biuro konstrukcyjne Ingenieurkontor Lübeck. Należy do drugiej serii jednostek (projekt IK 68), a jego nazwa pochodzi od przybliżonej wyporności 209/1200, która została przedłużona o 1,6 metra w stosunku do wcześniejszych jednostek.

Jednostka została zamówiona przez rząd Argentyny w 1968 roku i zbudowana w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii. Po zbudowaniu przewieziono ją w sekcjach do argentyńskiej stoczni Tandanor (numer budowy A 29). Stępkę okrętu położono 30 kwietnia 1970 roku, a zwodowanie miało miejsce 9 listopada 1972 roku.

Dane taktyczno–techniczne

„Salta” jest średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej, który ma długość całkowitą 55,9 metra, szerokość 6,25 metra i zanurzenie 5,5 metra. Kadłub o średnicy 6,25 metra osiąga wysokość 11,3 metra od stępki do szczytu kiosku. W położeniu nawodnym wyporność wynosi 1158 ton (bez zbiorników balastowych), a w zanurzeniu 1268 ton. Okręt napędzany jest zarówno na powierzchni, jak i w zanurzeniu przez dwustojanowy silnik elektryczny Siemens o mocy 5000 KM (3680 kW) przy 200 obr./min, zasilany z czterech baterii akumulatorów po 120 ogniw, o łącznej pojemności 11 500 Ah. Baterie te są ładowane przez generatory AEG o mocy 550 KM, napędzane przez cztery czterosuwowe, 12-cylindrowe silniki wysokoprężne MTU 12V 493 TY60 o mocy 600 KM każdy przy 1450 obr./min.

Jednowałowy układ napędowy umożliwia osiągnięcie prędkości 11,5 węzła na powierzchni oraz 22 węzłów w zanurzeniu (na chrapach 12 węzłów). Zasięg wynosi 6000 Mm przy prędkości 8 węzłów na chrapach (lub 11 300 Mm przy prędkości 4 węzłów) i 400 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu. Okręt posiada ster krzyżowy, umiejscowiony przed pięciołopatową śrubą napędową. Zbiorniki mieszczą maksymalnie 85 ton paliwa i 4 tony oleju smarowego, 31 ton wody sanitarnej oraz 19 ton wody pitnej. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosi 250 metrów, a autonomiczność wynosi 40 dób.

Okręt jest wyposażony w osiem dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm, z łącznym zapasem 14 torped. Początkowe wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar nawigacyjny Thomson-CSF Calypso II, telefon podwodny UT-Anlage, system kierowania ogniem (przelicznik torpedowy) H.S.A. Mk 8 Mod 24, sonar STN Atlas CSU-3, sonar pasywny DUUG-1D oraz bierne urządzenie pomiaru odległości Thomson Sintra DUUX-2C. Dodatkowo, okręt ma dwa peryskopy, dwie tratwy ratunkowe, kotwicę oraz pętlę demagnetyzacyjną MES-Anlage.

Załoga okrętu składa się z 5 oficerów oraz 26 podoficerów i marynarzy.

Służba

7 marca 1974 roku, jednostka została przyjęta do służby w Armada de la República Argentina pod nazwą ARA „Salta”, otrzymując numer taktyczny S-31.

W przeciwieństwie do bliźniaczej jednostki „San Luis”, „Salta” nie uczestniczył w argentyńsko-brytyjskim konflikcie o Falklandy, ponieważ po remoncie dokowym w kwietniu 1982 roku generował zbyt wysoki poziom szumów. W 1986 roku okręt wystawiono na sprzedaż, lecz ostatecznie wycofano się z tego zamiaru.

W latach 1988–1995 „Salta” przeszedł kompleksową modernizację w krajowej stoczni Astilleros Domecq García w Buenos Aires, obejmującą m.in. wymianę silników, wyposażenia elektronicznego oraz uzbrojenia (torpedy typu SST-4). Wodowanie okrętu po remoncie miało miejsce 4 października 1994 roku, a ponowne przyjęcie do służby nastąpiło w maju 1995 roku. Okręt wtedy stacjonował w Mar del Plata. W latach 2004–2005 w tej samej stoczni wymieniono baterie akumulatorów, a w latach 2009–2010 przeprowadzono modernizację sonarów okrętowych.

Jednostka pozostaje w składzie argentyńskiej floty (stan na 2019 rok).

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

  • Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VII. „Okręty Wojenne”. Nr 3 (119), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
  • Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VIII. „Okręty Wojenne”. Nr 4 (120), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947–1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: SALTA submarines (1974). Navypedia. [dostęp 2021-01-27]. (ang.).
  • Aleksandr Mitrofanov. Argentyńskie okręty podwodne w konflikcie falklandzkim. „Okręty Wojenne”. Nr 4 (54), 2002. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
  • John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1975–76. London: Jane’s Yearbooks, 1975. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).
  • John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1979-80. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1979. ISBN 0-531-03913-7. (ang.).
  • John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
  • John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004–2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009–2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1988-89. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1988. ISBN 0-7106-0858-6. (ang.).
  • Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.).