ARA Py (1938)

ARA Py (M-10)

ARA Py (M-10) to argentyński trałowiec z lat 30. XX wieku, będący jedną z dziewięciu jednostek typu Bouchard. Okręt został zwodowany 30 marca 1938 roku w stoczni Astillero Río Santiago w Ensenada, a do służby w Armada de la República Argentina wszedł 1 lipca 1939 roku. W 1967 roku jednostka została sprzedana do Paragwaju, a 6 maja 1968 roku zaczęła służbę w Armada Paraguaya pod nazwą ARP „Teniente Fariña” jako patrolowiec. Okręt zakończył swoją służbę 15 listopada 2017 roku.

Projekt i budowa

Trałowce typu Bouchard były pierwszymi dużymi i nowoczesnymi okrętami zbudowanymi w Argentynie. Projekt jednostek oparty był na niemieckich trałowcach typu Minensuchboot 1915, które Argentyna pozyskała po I wojnie światowej, z tym że napęd parowy został zastąpiony silnikami wysokoprężnymi. Wadą tych okrętów była słaba stateczność.

ARA „Py” został zbudowany w stoczni Astillero Río Santiago w Ensenada. Stępkę okrętu położono w 1937 roku, a zwodowano go 30 marca 1938 roku. Nazwa jednostki została nadana na cześć argentyńskiego oficera marynarki.

Dane taktyczno-techniczne

Okręt miał długość całkowitą 59 metrów, szerokość 7,3 metra oraz zanurzenie 2,27 metra. Jego wyporność standardowa wynosiła 450 ton, a pełna 520 ton.

Napęd ARA „Py” stanowiły dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM, które poruszały dwiema śrubami. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 15 węzłów. Okręt mógł zabrać 50 ton paliwa, co zapewniało zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów.

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki obejmowało dwa pojedyncze działa kal. 102 mm Bethlehem Mod. 1 L/50 (lub dwa włoskie działa OTO kal. 100 mm L/47), dwa pojedyncze działka plot. kal. 40 mm Vickers Mark VIII L/39 oraz dwa pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/94. Wyposażenie trałowe składało się z mechanicznego trału kontaktowego.

Załoga okrętu liczyła 62 oficerów, podoficerów i marynarzy.

Służba

ARA „Py” został przyjęty do służby w Armada de la República Argentina 1 lipca 1939 roku, otrzymując numer burtowy M-10. 17 sierpnia 1945 roku, razem z okrętami podwodnymi ARA „Salta” i ARA „Santa Fe”, przejął w argentyńskich wodach niemiecki okręt podwodny U-977. Dowódca trałowca, por. mar. Rodolfo Saenz Valiente, wszedł na pokład U-Boota i przyjął kapitulację jego załogi, po czym okręt zawinął do portu. W początkach lat 60. jednostka została wyposażona w radar.

W listopadzie 1967 roku okręt sprzedano do Paragwaju, gdzie 6 maja 1968 roku wszedł do służby w Armada Paraguaya pod nazwą ARP „Teniente Fariña” oraz numerem taktycznym M-3. Okręt służył jako rzeczny patrolowiec, a jego uzbrojenie obejmowało dwa podwójne zestawy działek plot. kal. 40 mm Bofors Mark 1 L/60 oraz dwa pojedyncze karabiny maszynowe kal. 12,7 mm L/90. Liczba członków załogi zwiększyła się do 70 osób. Na początku lat 90. numer taktyczny okrętu zmieniono na P-03, a następnie na P-04. Bazą okrętu był Asunción.

Ostatnie opuszczenie bandery miało miejsce 15 listopada 2017 roku, po 49 latach służby w paragwajskiej flocie.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

  • Mariusz Borowiak. Ucieczka do wolności. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (199), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
  • CEREMONIA DE ARRIAMIENTO DEL PABELLÓN NACIONAL Y GALLARDETE DE GUERRA DE LOS PATRULLEROS P-02 „NANAWA” Y P-04 „TTE FARIÑA”. Armada Paraguaya. [dostęp 2021-04-22]. (hiszp.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: BOUCHARD minesweepers (1937-1940). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Ivan Gogin: NANAWA patrol craft (1937-1939/1964-1968). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1942. Francis E. McMurtrie (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1942. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1953-1954. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw – Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1981-82. John E. Moore (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2009-2010. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).