ARA Heroína
ARA Heroína to niszczyciel rakietowy wchodzący w skład Marynarki Wojennej Argentyny, należący do typu Almirante Brown (MEKO 360), który rozpoczął służbę w 1983 roku. Został zbudowany w niemieckiej stoczni Blohm + Voss w Hamburgu, razem z trzema jednostkami bliźniaczymi. Okręt nosi znak taktyczny D 12.
Pełna wyporność okrętu wynosi około 3600 ton, a jego napęd to turbiny gazowe, które umożliwiają osiąganie prędkości przekraczającej 30 węzłów. Uzbrojenie główne obejmuje działo uniwersalne o kalibrze 127 mm, osiem wyrzutni pocisków przeciwokrętowych MM40 Exocet oraz wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych bliskiego zasięgu Aspide. Okręt ma zdolność przenoszenia do dwóch śmigłowców.
Budowa
ARA „Heroína” była trzecią jednostką z czterech niszczycieli typu MEKO 360, znanego w Argentynie jako typ Almirante Brown. Okręty te zostały zamówione 11 grudnia 1978 roku w zachodnioniemieckiej stoczni Blohm + Voss. Należą do modułowej rodziny uniwersalnych okrętów różnych rozmiarów, opracowanej na potrzeby eksportu.
Stępkę pod budowę okrętu położono 24 sierpnia 1981 roku, a jego wodowanie miało miejsce 17 lutego 1982 roku. Okręt został ukończony i wszedł do służby 31 października 1983 roku, chociaż niektóre źródła podają datę 15 kwietnia 1984 roku. Otrzymał nazwę „Heroína” (bohaterka), nawiązującą do fregaty korsarskiej z 1820 roku, z czasów walk o niepodległość Argentyny.
Skrócony opis
Opis ogólny
Wyporność okrętów podawana jest zazwyczaj jako: standardowa 2900 ton, a pełna 3360 ton. Nowsze dane wskazują na wyporność standardową 2947 ton i pełną 3667 ton. Długość całkowita wynosi 125,9 m, a długość między pionami 119 m. Szerokość wynosi 14 m, a maksymalne zanurzenie sięga 5,8 m.
Załoga liczy 200 ludzi, w tym 26 oficerów.
Okręt napędzany jest przez cztery turbiny gazowe w układzie COGOG, które napędzają dwie śruby. W skład napędu wchodzą dwie turbiny mocy bojowej Rolls-Royce Olympus TM3B oraz dwie turbiny marszowe Rolls-Royce Tyne RM1C. Turbiny mocy bojowej osiągają łączną moc 51 800 hp (38 627 kW), a turbiny marszowe 10 200 hp (7606 kW). Maksymalna prędkość okrętu wynosi 30,5 węzła, a zasięg przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów wynosi 4500 mil morskich.
Uzbrojenie
Uzbrojenie ARA „Heroína” jest typowe dla okrętów klasy Almirante Brown. Obejmuje ono osiem wyrzutni pocisków przeciwokrętowych MM 40 Exocet o zasięgu do 70 km i masie głowicy 165 kg. Wyrzutnie zainstalowane są w dwóch blokach po cztery, umieszczone w wspólnej obudowie na pokładzie nadbudówki przed kominem. Przeciwlotnicze uzbrojenie rakietowe składa się z kontenerowej ośmioprowadnicowej wyrzutni Selenia Albatros dla pocisków Aspide, znajdującej się na dachu nadbudówki na rufie, z zapasem 24 pocisków. Pociski te mogą zwalczać cele w odległości do 13 km, na wysokościach od 15 do 5000 m, a masa głowicy wynosi 30 kg.
Głównym uzbrojeniem artyleryjskim jest automatyczne działo uniwersalne kal. 127 mm OTO Melara o długości lufy 54 kalibrów (L/54), umieszczone w wieży na dziobie. Działo strzela pociskami o masie 32 kg, z donośnością do celów morskich wynoszącą 23 km oraz do celów powietrznych 7 km, przy szybkostrzelności 45 strz/min. Uzbrojenie uzupełniają cztery dwudziałowe wieże z automatycznymi armatami przeciwlotniczymi 40 mm Breda/Bofors L/70, umieszczone po bokach nadbudówki dziobowej i w hangarze na rufie. Strzelają one pociskami o masie 0,96 kg, z donośnością do celów morskich 12,6 km oraz do celów powietrznych 4 km, przy szybkostrzelności 300 strz/min. Okręt dysponuje również dwoma działkami kal. 20 mm Oerlikon. Ogień z armaty uniwersalnej kierowany jest za pomocą radaru, natomiast ogień z działek przeciwlotniczych przy pomocy dwóch dalocelowników radarowo-optronicznych umieszczonych na dziobie i rufie.
Broń podwodna obejmuje sześć wyrzutni torpedowych ILAS 3 kal. 324 mm, z zapasem 18 torped. Okręt używał torped Whitehead A 244/S o zasięgu do 7 km. Wcześniejsze publikacje wspominały o torpedach Mk 46.
Okręty mogą przenosić do dwóch śmigłowców, które są głównie przeznaczone do walki z okrętami podwodnymi. Używano na nich dwóch francuskich lekkich śmigłowców SA-319B Alouette III. Od przełomu XX/XXI wieku stosowane są lekkie śmigłowce AS 555 Fennec, w liczbie jednego na okręt (Argentyna w 2002 roku miała ich cztery, zakupione w 1996 roku). Śmigłowce te mogą być używane do walki z okrętami podwodnymi lub do naprowadzania pocisków Exocet na cele poza horyzontem.
Wyposażenie
Okręty typu Almirante Brown są wyposażone w radary: dozoru ogólnego Signaal DA08A, dozoru nawodnego Signaal ZW06, nawigacyjny Decca 1226, śledzenia celów Signaal STIR oraz kierowania ogniem Signaal WM25. Do kierowania ogniem działek 40 mm stosuje się dwa dalocelowniki radarowo-optroniczne Signaal LIROD. Okręty mają również sonar Atlas Elektronik 80 (DSQS-21BZ) w kadłubie do wykrywania celów podwodnych. System informacji bojowej Signaal SEWACO służy do kierowania walką.
W zakresie walki elektronicznej, okręty dysponują systemami rozpoznania i przeciwdziałania Sphinx oraz Scimitar, podwójną wyrzutnią pułapek CSEE Dagaie, a także dwiema 20-lufowymi wyrzutniami celów pozornych Breda 105 mm SCLAR oraz holowanym wabikiem przeciwtorpedowym Graseby G1738.
Służba
Po dołączeniu do służby, ARA „Heroína” została włączona wraz z innymi okrętami swojego typu do 2 Dywizjonu Niszczycieli, który później przekształcono w Dywizjon Niszczycieli. Okręt stacjonuje w Puerto Belgrano.
Niszczyciel brał udział w różnych ćwiczeniach i operacjach morskich, w tym międzynarodowych, takich jak połączone ćwiczenia UNITAS w 2000 i 2003 roku oraz ćwiczenia Fraterno w 2008 roku.
Okręt stał się niesprawny z powodu zlecenia w 2010 roku naprawy przekładni redukcyjnej brytyjskiemu producentowi David Brown Gear Systems. Wydanie naprawionej przekładni zostało wstrzymane przez rząd brytyjski z powodu polityki Cristiny Kirchner, a później pojawiły się problemy finansowe związane z przechowywaniem przekładni (stan na 2021 rok).
Przypisy
Bibliografia
Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
John Jordan: An illustrated guide to modern destroyers. Londyn: Salamander Books, 1986. ISBN 0-86101-203-8.