ARA General Belgrano
ARA General Belgrano to argentyński krążownik, który wcześniej nosił nazwę USS Phoenix (CL-46) i został zatopiony 2 maja 1982 roku w trakcie wojny o Falklandy.
Historia
Okręt był lekki krążownik amerykańskiego typu Brooklyn, którego budowę rozpoczęto w Nowym Jorku w 1935 roku. USS „Phoenix” wszedł do służby w US Navy 3 października 1938 roku i brał udział w II wojnie światowej na Pacyfiku, w tym był obecny w Pearl Harbor podczas japońskiego ataku.
W lipcu 1946 roku jednostka została wycofana ze służby w USA, a w grudniu 1951 roku sprzedana Argentynie za 7,8 miliona dolarów. Razem z nią Argentyna nabyła również drugi krążownik, USS „Boise” (CL-47), który otrzymał nazwę ARA „Nueve de Julio”. „Phoenix” zmienił nazwę na ARA „17 de Octubre”, ale po obaleniu Juana Peróna w 1955 roku w 1956 roku został przemianowany na ARA „General Belgrano” (C-4).
Podczas konfliktu z Wielką Brytanią o Falklandy Brytyjczycy ogłosili obszar w promieniu 200 mil od wysp jako „strefę całkowitej wyłączności” (Total Exclusion Zone), w której okręty uznane za wrogie miały być zatapiane. Z tego powodu argentyńskie siły morskie unikały zbliżania się do wysp. ARA „General Belgrano” opuścił port Ushuaia 26 kwietnia 1982 roku, towarzysząc mu dwa niszczyciele: ARA „Piedra Buena” (D-29) i ARA „Hipólito Bouchard” (D-26), również były to jednostki eksamerykańskie, tworząc Grupa Operacyjną 79.3. 29 kwietnia grupa ta patrolowała w rejonie na południe od wysp, a 30 kwietnia została wykryta przez brytyjski atomowy okręt podwodny HMS „Conqueror”. Mimo że argentyńskie okręty znajdowały się poza „strefą całkowitej wyłączności”, uznano je za zagrożenie. Po konsultacjach rządowych premier Margaret Thatcher zgodziła się na atak, dając dowódcy „Conquerora”, Christopherowi Wreford-Brownowi, zielone światło.
Pomimo tego, że brytyjski okręt dysponował nowoczesnymi torpedami Mark 24 Tigerfish, ze względu na ich niską niezawodność dowódca zdecydował się użyć torped Mark VIII mod 4, które zostały opracowane jeszcze przed II wojną światową. Dwa pociski trafiły w „Generała Belgrano” – jeden z nich oderwał dziób okrętu. Krążownik został opuszczony o 16:24 i zatonął. Rozbitkowie pływali na tratwach przez około 40 godzin, zanim zostali odnalezieni przez argentyńskie okręty i chilijski statek od 3 do 5 maja. W wyniku ataku zginęło 321 marynarzy oraz dwóch cywilów przebywających na pokładzie, a uratowano 770 osób.
ARA „General Belgrano” był pierwszym okrętem, który został zatopiony przez atomowy okręt podwodny.